Κόκκινες Πόρτες

Το αθάνατο να έρθει να χαϊδέψει την ψυχή...

Πόσα χρώματα μου φεύγουνε στα άγρια τα νερά

Στα κύματα του ύπνου

Και μένουνε τα άσπρα σου τα όνειρα κι εσύ

Να χτίζουν τη ζωή εντός του κύκλου

Κάποιο σύννεφο κοντά μου όταν περνά

Σου στέλνω ένα φιλί

Μακριά να προσπαθήσεις να πετάξεις

Μακριά όσο μπορείς απ’ το κενό

Στις κόκκινες τις πόρτες μου να φτάσεις

Το αθάνατο να έρθει να χαϊδέψει τη ψυχή

Που άργησε και ακόμα

Το άγνωστο να γίνω το νησί σου

Μια άνοιξη δειλά να μου μιλά

Κι ο ήλιος να μου ρίχνει

Φωτιά για να ανάψει η καρδιά

Μα είναι ο χρόνος μια πέτρα βαριά

Που ανοίγει αν κοιμάμαι με άδεια τη ψυχή

Πληγές για να μικραίνει η ζωή μου

Μες τη σκόνη των ερώτων μου χαμένος ποιητής

Στο τρένο του αιώνα

Απρόσκλητος πηγαίνω σε γιορτή

Και η ψυχή μου να πετάει μακριά όσο μπορεί

Το άχαρο το σώμα στο χώμα να κρυφτεί

 
Σάκης Αθανασιάδης