Κανείς δεν πρόσεξε ότι τα χείλη μου...
Θα φύγω κι όλοι θα λένε
‘Που πάει ο χαζοχαρούμενος;’
Όλοι με ξέρουνε από το κατακόκκινο χαμόγελό μου
μέχρι τ’ αυτιά...
Κανείς δεν πρόσεξε ότι τα χείλη μου
ήταν βαθιά σκισμένα...
Αντώνης Κάτιας
Γιώργο μου καλώς ήρθες , δεν ξέρεις τι χαρά μου δίνεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπάθησα να έρθω στο blog σου, αλλά μου έβγαζε ότι πρέπει να είμαι προσκεκλημένη για να μπω.
Σκέφτηκα, ότι κάποιο λόγο θα είχες και το έκλεισες...
Σήμερα το βρήκα ελεύθερο και πιστεύω να μπορώ να διαβάζω στο εξής τους στίχους που φιλοξενείς, αλλά και να σου στέλνω την καλημέρα μου!
Είσαι στην Κρήτη, όμορφα είναι, αλλά μακριά.
Από την Αθήνα, ήταν πιο εύκολο να έρθεις. Εύχομαι να γυρίσεις γρήγορα στα πάτρια εδάφη!
Με αγάπη και πολλούς χαιρετισμούς!
ΥΓ. Οι στίχοι του παλιάτσου, σύντομοι αλλά περιεκτικοί! Συγχαρητήρια στον Αντώνη!
Καλημέρα Μάγδα μου!! Με μεγάλη μου χαρά σε ξαναβρίσκω!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά από την όμορφη Κρήτη!!