Για την Πανσέληνο του Αυγούστου…
Φεγγάρι μου διάφανο
αμίλητο κοιτάζεις
τη μάννα που σε γέννησε
και δίπλα της σε κράτησε
τον Αύγουστο γιορτάζεις.
Είναι νυχτιές που ανάδειξες
του έρωτα τα πάθη
και στων πολέμων τις φωτιές
κρυφές, τους έριξες ματιές
ανθρώπινα τα λάθη.
Απόψε κάτσε δίπλα μου
σε θέλω για παρέα
ξέχνα τη σκοτεινή πλευρά
έτσι κι αλλιώς, δεν αντιδρά
η σχέση σας μοιραία.
Φώτισες Ελληνόπουλα
σ ένα κρυφό σχολειό
τα άσπρα σπίτια της Μυκόνου
την προσευχή ενός διακόνου
και μια κυρά στον αργαλειό…
Γιώργος Μακριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου