Τις Κυριακές τα βράδια

Βράδυ Κυριακής... Τα άστρα θαμπά κι αμίλητα...


Τις Κυριακές τα βράδια

παίρνει μπροστά η φωνή μου

και δυο αστέρια αμίλητα

κάθονται απέναντι μου

τους λέω για μέρη μαγικά

και για χαμένα χρόνια

τους λέω για όσους χαθήκανε

για μια ζωή αιώνια

τους λέω για μέρες φωτεινές

και τους μιλώ για σένα

της νύχτας τα μπλεξίματα

μοιάζουν μαλλιά στην χτένα

Τους εξηγώ να ξέρουνε

τα ανθρώπινα τα χούγια

τις νύχτες με πανσέληνο

τα λόγια στα τραγούδια

Μα σαν τους λέω πως τα μυαλά

φράχτες έχουν και σύνορα

τα μάτια κατεβάζουνε

σφραγίζονται τα τσίνορα

τις Κυριακές τα βράδια

μαυρίζει η ψυχή μου

τα άστρα θαμπά κι αμίλητα

κάθονται απέναντι μου

 
Σπύρος Βαρθολομαίος