Άπαρτο κάστρο

 Ό,τι μισώ γυρίζει μες στους εφιάλτες μου και υψώνει τείχη γύρω απ' την καρδιά μου...

 

Είμαι ένα φως που τρεμοσβήνει στο σκοτάδι

ένα ποτάμι με μια άγνωστη πηγή

παλιάς πληγής που έκλεισε σημάδι

και μία σκέψη φευγαλέα πρωινή

Κόκκινος ήλιος που τα σύννεφα τον κρύβουν

άπαρτο κάστρο σε ψηλή βουνοκορφή

μαύρο πουλί που τη φωνή του πνίγουν

λύκος που ψάχνει πεινασμένος για τροφή

Μνήμη βαριά φορτώθηκα στις πλάτες μου

για να χωρέσει ό,τι αγαπώ στην αγκαλιά μου

ό,τι μισώ γυρίζει μες στους εφιάλτες μου

και υψώνει τείχη γύρω απ' την καρδιά μου

Κι αν βρίσκεις δύσβατα τα μονοπάτια μου

κι αν δεν μπορείς με τα φτερά μου να πετάξεις

τις απαντήσεις θα τις βρεις στα μάτια μου

που πάντα αποφεύγεις να κοιτάξεις.

Νίκος Σουβατζής