Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Το δάκρυ

Σαν δάκρυ που πέφτει χάμω στη γη παι ζητάει να ανθίσει...
 

Είναι κάτι στιγμές
Που δίχως αιτία και αφορμή
Σαν πελώρια κύματα οι αναμνήσεις ζυγώνουν
Και σε πνίγουν
Σε πνίγει αυτό το ακαθόριστο γιατί
Όλων εκείνων των ματαιώσεων
Και είναι εκείνες οι στιγμές
Που αναζητάς μια κρυψώνα
Ένα ζευγάρι φτερά να χωθείς από κάτω
Της μάνας σου την αγκαλιά να ζεσταθείς
Ένα δέντρο-σαν εκείνο που σκαρφαλώναμε παιδιά-να κρατηθείς
Να κρατηθείς…ένα χέρι..
Θυμάσαι…
Θυμάσαι τότε που μου έλεγες μητέρα
<<Πρόσεχε!Να προσέχεις,παιδί μου..>>
Και είχανε τα μάτια σου μιαν αγωνία..
Τέτοια..που σαν τη συλλογιέμαι τώρα
Δε μπορώ να κρατήσω το δάκρυ αυτό
Που κυλάει στις άκρες απ’τα χείλη μου
Σαν να γκρεμίζεται..
Εκείνο το παιδικό όνειρο που είχα..
Πως καβαλούσα τα κύματα
Και αντάμωνα απάτητες στεριές
Όνειρα..όνειρα ένα σωρό
Που βούλιαξαν μέσα σε αυτό τον άγριο καιρό
Και εγώ…εδώ….
Να νοσταλγώ..
Αυτό..που ποτέ δε θα γίνει..
Αυτό το ακαθόριστο γιατί..
Σαν δάκρυ που πέφτει χάμω στη γη
Και ζητάει να ανθίσει..


Δέσποινα Βασιλίκα

4 σχόλια:

  1. Σ'ευχαριστώ πολύ,για τα καλά σου λόγια!
    Στόχος μου είναι απλά να συνομιλήσω για όλα όσα συναντώ καθώς πορεύομαι σε ετούτο το μαγικό ταξίδι.
    Αν είναι εξαίτεροι ή μη διόλου δεν το κοιτάζω.
    Κοιτάζω,όμως,να μιλήσω όσα βλέπω με τα μάτια της ψυχής και έτσι να φύγουν από εμένα και να γίνουν κτήμα του καθένα που περπατάει ακόμα και ονειρεύεται..
    Δίχως ένα ψήγμα φιλοδοξίας...ελεύθερα..
    Όπως,κατα τη γνώμη μου,οφείλει να είναι η δημιουργία,παντός τύπου..
    Να είσαι καλά,και πάλι σ'ευχαριστώ: ))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μόλις διάβασα ένα αριστούργημα, που με συγκίνησε πολύ!!!!
    Θερμά συγχαρητήρια Δέσποινα!!!

    Γιώργο μου σου στέλνω την αγάπη μου, όπου κι αν είσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σ'ευχαριστώ και εσένα,Μάγδα: ))
    Ποτέ μου δε θεώρησα όσα γράφω <>.
    Και νιώθω άβολα με αυτό.
    Γιατί ποτέ δε θεώρησα οτι κάνω κάτι σπουδαίο..
    Είναι σκόρπιες λέξεις και σκέψεις..που βγήκανε μέσα από πόνο..οι περισσότερες.
    Τον πόνο της απώλειας..φυσικής και μή..
    Ο πόνος είναι δημιουργία και όχι καταστροφή..νομίζω.
    Να'σαι καλά!!
    Δυστυχώς δε γνωρίζω πολλά από τεχνολογία.
    Αν ήξερα θα έφτιαχνα ένα blog,με διάφορες σκέψεις..κάποτε..ίσως..
    Είναι ωραίο να μοιράζεσαι και να ξέρεις πως υπάρχουν και άλλοι κάπου που νιώθουν παρόμοια..
    Έτσι δε νιώθεις μόνος..
    Να'σαι καλά: ))
    Και ευχαριστώ,Γιώργο,για τη δημοσίευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή