Σου δίνω και την
άφεση να μη κρατάς την
ενοχή...
Πολλές φορές
σ’αδίκησα
κι έτσι σε εκδικήθηκα
που έφυγες ένα πρωί
σαν χελιδόνι την αυγή
πριν πέσουνε τα
χιόνια
Κι άλλες φορές
σ’ανάστησα
στα λόγια σου που κράτησα
σαν ήξερες απο την
αρχή
για της αγάπης την
πληγή
στου έρωτα τα χρόνια
Θα παίξω στην παράταση
Μαχαίρι ακονισμένο
Να τρέξει αίμα σα νερό
Και να χορεύεις ένα χορό
Αρχαίο δράμα ορχηστρικό
Του έρωτα το φονικό
Σε παίζω στην
παράταση
και μες στην αγανάκτηση
ψάχνω να βρω την
αφορμή
να γεννηθεί τέτοια
φυγή
που κράτησε αιώνια
Σε παίζω στην
παράταση
σου δίνω και την
άφεση
να μη κρατάς την
ενοχή
που κέρασες μες τη
γιορτή
και έκαψες τα λόγια
Θα παίξω στην παράταση
Μαχαίρι ακονισμένο
Να τρέξει αίμα σα νερό
Και να χορεύεις ένα χορό
Αρχαίο δράμα ορχηστρικό
Του έρωτα το φονικό
Μαρία Ιζαμπέλα Χατζηαθανασίου
Μαρία Ιζαμπέλα Χατζηαθανασίου
Ενώ νιώθω πάντα να με κερδίζει η μουσικότητα της ρίμας,
ΑπάντησηΔιαγραφήνιώθω πως εξαναγκάζει το νόημα να κινηθεί έτσι, ώστε να ικανοποιήσει πρώτα την ομοιοκαταληξία και μετά την... εξέλιξη της ιστορίας...
Γι' αυτό θέλει μέγιστο παίδεμα να επιτευχτεί η ικανοΠΟΙΗΣΗ και των δύο: ρίμας και νοήματος...
--------------------------------
Καλοπροαίρετα πάντα.....;-)