Ο Ασκός του Αιόλου

Κι είναι το πρώτο σου φιλί της αύρας μου καθαρτήριο...


Στίχοι: Αντουάν Παρίνις
Μουσική: Αυγέρης Τσιρώνης
Ερμηνεία: Αυγέρης Τσιρώνης - Ζαχαρούλα Κληματσάκη


Φεύγει η νύχτα και το μάτι μου
Στο πάτωμα, λερό χαλί,
Δυο μαύροι κύκλοι ατενίζουν τον ορίζοντα.
Ανεμοστρόβιλος και θειάφι
Η κολώνια σου, τρελή αυγή,
Τούτη την ώρα που ανεβάζουν στόρια
Όλα τα περίπτερα.
Είναι το πρώτο μου τσιγάρο
Της μέρας ο βήχας ο πρώτος,
Είναι ο πρώτος μου καφές της μέρας πρώτος λεκές
Κι είναι το πρώτο σου φιλί
Της αύρας μου καθαρτήριο, μια φλόγα
Και σαν παιδί αφήνομαι στην αγκαλιά σου γυμνός.

Σ’ αγαπώ, στα βαθιά σου βουτώ
Κι ας μοιάζω με βάρκα που έμπασε νερό
Σε ζητώ, δεν φοβάμαι τον καιρό,
Του Αιόλου κρατάω τον ασκό.


Περνούν τα χρόνια στο γυαλί
Σαν κωμωδία ελληνική
Κι όλο πληθαίνουν οι κεραίες στις οροφές
Για ένα χρόνο πήγε μ’ έντυσε
Η πατρίδα μου στο χακί
Σαν χαμαιλέοντας σε βράχους να γυρεύω ευχές.
Είναι το πρώτο μου τσιγάρο
Της μέρας ο βήχας ο πρώτος,
Είναι ο πρώτος μου καφές της μέρας πρώτος λεκές
Κι είναι το πρώτο σου φιλί
Της αύρας μου καθαρτήριο, μια φλόγα
Και σαν παιδί αφήνομαι στην αγκαλιά σου γυμνός.