Το χρέος

Έμοιαζε με θηρίο που όσο το τάιζες τόσο του άνοιγε η όρεξη...

Το χρέος ήταν μεγάλο

βαρύ και δυσβάστακτο.

Και, αλίμονο, έπρεπε να αποπληρωθεί

πάση θυσία.

Στην αρχή πουλήσανε τα χωράφια τους.

Και το χρέος δεν μειωνότανε καθόλου.

Έτσι άρχισαν να ξεπουλούν την αξιοπρέπειά τους.

Ύστερα χάσανε τις δουλειές τους.

Και μετά τα σπίτια και τον ύπνο τους.

Κοιμότανε στα παγκάκια.

Τρώγανε στα σκουπίδια.

Αυτοκτονούσανε

κατά βούλησιν.

Αλλά το χρέος αλύγιστο.

Πουλήσανε τα παιδιά τους.

Το χρέος θα βάραινε αυτά

και τα παιδιά των παιδιών τους ακόμα.

Κι όμως δεν μειωνότανε καθόλου.

Έμοιαζε με θηρίο που όσο το τάιζες

τόσο του άνοιγε η όρεξη.

Κι όμως…

Μέσα από αυτό το χρέος

ένα άλλο Χρέος

ακόμα πιο μεγάλο

ακόμα πιο βαρύ

έβραζε μες στο αίμα τους

ξυπνούσε μέσα από τα βάθη της Ιστορίας τους

πυράκτωνε το μυαλό και τη σάρκα τους

έθαλλε εξίσου αμείωτο:

να αποτινάξουν το ζυγό.

Γιώργος Γκρίλης