Ταξίδια

Τον χάρτη μου ανοίγω τον παλιό γεμάτο με ναυάγια κρυμμένα...

Ταξίδια ζωγραφίζω με το νου

σε μέρη μακρινά και ξεχασμένα

ψυχή δική μου σε σώμα αλλουνού

ξένα τα μάτια που βλέπουνε για μένα.

 

Τον χάρτη μου ανοίγω τον παλιό

γεμάτο με ναυάγια κρυμμένα

ψωμί  κι ελιές πετάω στον γυλιό

φοράω τα παπούτσια μου λυμένα.

 

Δεν έχω τίποτα πίσω να περιμένει

τα χέρια μου μυρίζουνε μουράβια

και μία Σπανιόλα επάνω μου γερμένη

με σώμα, που γνωρίζει από καράβια.

 

Τούτο το μπάρκο, θάναι το τελευταίο

αυτό που λεν χωρίς επιστροφή

με πυρετό που λένε τεταρταίο

θα φύγω στην επόμενη στροφή…

Γιώργος Μακριδάκης

m@gior