Σαντορίνη

Λοιπόν, εδώ τελειώνουν όλα όπως - όπως... Η Σαντορίνη από παλιά αυτό το ξέρει…


Λες και βυθίστηκε νωρίς το όνειρό σου
καθώς πουλούσες 'σ’ αγαπώ' στη Σαντορίνη
κι εγώ που αγόραζα ό,τι ήτανε δικό σου
από λιμάνι και φιλί έχω ξεμείνει

Μοιάζει η ζωή σου δικαστήριο σε πλοίο
ψάχνεις αθώωση στο ‘πάντα εγώ θα φεύγω’
κι όπως προβάρεις σ’ ό,τι αγγίζεις το αντίο
βρήκα στο ψέμα σου μια αλήθεια να πιστεύω

Κι αν στην καρδιά μου όρθιο τίποτα δεν μείνει
άσε τον έρωτα να πάρει την ευθύνη…

Λάβα από ηφαίστειο, βροχή, ήταν τα φιλιά σου…
Φωτιά η Μεσόγειος, καυτός ο λίβας, σκόνη…
Το καλοκαίρι - ποιος να το ‘λεγε, φαντάσου! -
θα ξεψυχούσε, έτσι απλά, με μια συγγνώμη…

Λοιπόν, εδώ τελειώνουν όλα όπως - όπως
- η Σαντορίνη από παλιά αυτό το ξέρει…
Μόνος αθάνατος του ανθρώπου ο μάταιος κόπος
ν’ αγαπηθεί απ’ τη ζωή… να την προσφέρει…

Κι αν στη ζωή μας όρθιο τίποτα δεν μείνει
άσε τον έρωτα να πάρει την ευθύνη…
Σαντορίνη…



Γιώργος Γκρίλης