Τρεμάμενοι τοίχοι

Τον αέρα ακόμη που αναπνέεις τον ζηλεύω...

 
Στίχοι: Τίμος Λιακόπουλος
Μουσική: Χρήστος Τσάβος
Ερμηνεία: Χρήστος Τσάβος


Απ’ όταν άρχισα πικρά να ταξιδεύω
την τύχη μου ψάχνω τρελά και τη γυρεύω
στο μυαλό έχω εκείνο που λατρεύω
να το διώξω σκληρά και μάταια παλεύω.

Σε δωμάτιο με τους τρεμάμενους τοίχους
νοσταλγικούς ερωτικούς ακούω πάλι ήχους
βρίσκω αποτυπώνω περίεργους στίχους
στα λιμάνια μιλώ με περίεργους τύπους.

Από τότε που άρχισα σκληρά να ταξιδεύω
το μυαλό αλύπητα ο δόλιος το παιδεύω
να βρω που είναι ο θεός που τον λατρεύω
τον αέρα ακόμη που αναπνέεις τον ζηλεύω.

Στο δωμάτιο με τους τρεμάμενους τοίχους
της καρδιάς μετρώ ασταμάτητα τους κτύπους
κάτω από συνθήκες ερημιάς ζέστης και ψύχους
βλέπω ανθρώπους άλλου κύματος και μήκους.

Μεσα στη μοναξιά δυνατά σε σκέφτομαι
που δυστυχώς δεν μπορώ δεν αντιστέκομαι
μόνος στη σάπια κουπαστή σαν στέκομαι
στα μέρη σου έρχομαι και σ’ επισκέπτομαι.