Εν αρχή ην η διδαχή

Πώς το γαλάζιο διψάει για ψυχή...
 

Έτσι πεθαίνουν κάποιο βράδυ
η θάλασσα μια δεύτερη ζωή
τέλος να πάρει το σκοτάδι
πως το γαλάζιο διψάει για ψυχή

Έτσι πεθαίνουν στον αέρα
ζωή καινούργια στον Βαρδάρη
ξημέρωσε μια νέα μέρα
ύπνος ξανά δεν θα σε πάρει….

Κι ύστερα κοίτα μακριά
την προηγούμενη ζωή να χαιρετήσεις
τη βάρκα που έμπαζε νερά
κουπιά στο κύμα ν’αποκτήσεις

Τίποτα για τώρα… όλα για μετά
τα χρόνια έφυγαν πάνω στη μάχη
γίνε παιδί και βγάλε δυο φτερά
στη νέα τη ζωή χωρίς τα λάθη…


Αγάθη Ρεβύθη