Η ΑΛΙΚΗ

Πώς να χωρέσουν σε μια αγκάλη, τα όνειρα μιας κοπελιάς...;

Ητανε ένα μαϊστράλι,

στο κόρφο μιας ακρογιαλιάς.

Πώς να χωρέσουν σε μι' αγκάλη,

τα όνειρα μιας κοπελιάς.

Είχε ανθίσει κι απορήσει,

στο θάμβος μια μικρή μηλιά.

Είχε Χριστέ μου πορφυρήσει,

το αίμα Σου μια κοπελιά.

Η Αλίκη πορφυρένια,

κόρη τριανταφυλλενια,

τριάντα σ' αγαπω τ' Απρίλη,

τριάντα τα φιλιά στα χείλη.

Ητανε μια φωτιά μια δύση,

φλεγόντανε μια κοπελιά,

Θεέ μου πως να σ' αντικρίσει,

ήταν πολύ η αντηλιά.

Ήταν πιο άσπρο το ξωκλήσι,

πιο αργυρή η Παναγιά,

ήταν πιο μοβ το κυπαρίσσι,

πιο πορφυρή η κοπελιά.

Η Αλίκη πορφυρένια,
κόρη τριανταφυλλενια,
τριάντα σ' αγαπω τ' Απρίλη,
τριάντα τα φιλιά στα χείλη.


Παντελής Τσικούρογλου