Κάποιοι μονάχοι την κουβαλάνε πια

Τίποτα να ησυχάσει ο νους, να μην πονάει ο πόνος...

Τις λύπες σέρνει η χώρα μου

μαρτυρολόγια υφαίνει.

Απ’ τον ξύπνο στον ύπνο έπεα πτερόεντα

πληγές αγιάτρευτες

τίποτα να ησυχάσει ο νους

να μην πονάει ο πόνος.

Κάποιοι μονάχοι την κουβαλάνε πια

μυστικά στο δρόμο του ο καθένας

μονάχα αυτοί γνωρίζοντας το φως

το άρωμά της

σε σκοτάδια κι ερημιές σωπαίνοντας

και δημιουργώντας μοναχοί τους.

Δημήτρης Α. Δημητριάδης