Δάκρυ

 Μη περιμένεις να σε βρει το κάρμα του ηφαιστείου. Θα σε πλανά ο στρόβιλος της ξεχασμένης γης...

Θρηνολογώ τον ύμνο μου μες στης ζωής τον ξύπνιο μου και νευροξυπνώ το κύμα της
αγριεμένης μου ορφάνιας στον πηγεμό του πουθενά. Δεν θέλω χάρες ψεύτικες τοξίνες πλανεμένες που κλέβουν από τις στιγμές στο δειλινό γερμένες. Θέλω καθάρια όνειρα, έχω αυλοπορεία που φτάνει πέρα απ την αυγή ξημέρωμα αγγέλων.
Πάνω στη σχάση τ΄ ουρανού πελέκησα το ουρλιαχτό του μίσους.
Γεράκι αν δεν γεννήθηκες στου αετού τη νιότη μη περιμένεις μάταια ανθρώπου συλλογή. Τα πληγωμένα σου φτερά δεν θα μπορούν ν΄ αντέξουν το ράγισμα του δειλινού σε άλλους… ουρανούς. Μη περιμένεις να σε βρει το κάρμα του ηφαιστείου .
Θα σε πλανά ο στρόβιλος της ξεχασμένης γης. Θα ΄ρθει η κατάρα να σε βρει και θα χαλάσεις τη γιορτή τη δήθεν τη στημένη.
Μα πάλι το δηλητήριο θα΄ρθει να σε λυτρώσει ν' αντέξεις το χαμόγελο που σέρνεις στη …φυγή.


Δήμητρα Nortigo