Τα πάντα μιλούν

 Πώς να χωρέσει μια σπηλιά τον ουρανό...

 

Εσύ γεννιέσαι και τον κόσμου γεννάς
Εσύ πεθαίνεις και τον κόσμο αγκαλιάζεις
Είναι το αστέρι σου το δάκρυ της χαράς
Κι όταν βραδιάζω πάντα μέσα μου χαράζεις

Τα πάντα μιλούν
και μου μιλούν για σένα
Τα πάντα μεθούν
και όλα γίνονται ένα

Πώς να χωρέσει μια σπηλιά τον ουρανό
Πώς να χωρέσει τον Αχώρητο η χώρα
Έγινε βρέφος ο παλιός των ημερών
Κι όλα καινούρια γίναν γίναν γύρω μας πια τώρα


Γιώργος Γκρίλης