ΑΜΗΝ

Υπάρχουν και οι αγνοί...

Ισορροπώ πάνω σε ένα σκοινί

Δεν ακούω τη δική σας μουσική

Είμαι αυτόνομος και τρέχω στα λιβάδια

Δίχως να νοιώθω τα ψεύτικα σας χάδια

Φεύγω από τα μαχαίρια σας

Και τα μακριά τα χέρια σας

Έγινα ατμός στο διάβα σας

Χάθηκα στην καυτή τη λάβα σας

Το όνομα μου είναι άγνωστο

Σας τρέφει η αμηχανία

Πως μας ξέφυγε αυτός

Που έχουμε την εξουσία

Ρωτά η Ιστάρ από τη Βαβυλώνα

Που γι ‘αυτή η σάρκα σημαίνει ηδονή

Ποιος μπόρεσε σε εμένα να αντισταθεί ;

Μόνο κάποιος μωρός  η κάποιος  αληθινός

Μα έτσι είναι η ιστορία

Κι ας γονατίζουν στα μνημεία

Υπάρχουν και οι αγνοί

Που ακολουθούν την προσευχή

Αμήν , λέγουν κι Αυτόν ακολουθούνε εσαεί

Αντώνης Μινάρδος

(Από την ποιητική συλλογή 'Φανέρωση ψυχής')