Ο άνθρωπος και ο μύθος

Θυμάμαι έταζαν πολλά οι επαναστάσεις...

Άνθρωπε στόλισες το κόσμο σου με μύθους
και αφουγκράστηκες μιας χίμαιρας τους ήχους
την άβυσσο λαμπύριζες μπάνιζες μούσες
στα μπλε μιας άλλης θάλασσας τσαλαβουτούσες

Πελέκαγες στην άμορφη πέτρα το θεό σου
κι ανίχνευες στην άναστρη νύχτα τ' όνειρό σου
ρε συ τι γύρευες στο κύμα, στο αγέρι
θυμάμαι άνοιγες πανιά για άλλα μέρη

Με τ' όνειρο την μοίρα σου αποπλανούσες
ουράνιους παράδεισους γεννοβολούσες
το όνειρο στη μοίρα σου κολιέ φορούσες
σαν τον νταή που μέθυσε μαγκιά πουλούσες

Γεια σου ρε μάγκα μου επαναστάτη
μάγκας στο όνειρο και στην απάτη
στο μύθο λαξευτός και λαξευτής
στο παραμύθι σου αλχημιστής

Εξόδευες σ' όμορφα λόγια την φωνή σου
και άφηνε μες στους καθρέπτες την μορφή σου
άυλος έτρεχες το όραμα να πιάσεις
θυμάμαι έταζαν πολλά οι επαναστάσεις

Παράταγες μες στα σαλόνια την αλήθεια
και το ‘σκαγες μες στης γιαγιάς τα παραμύθια
τους δράκους και τις μάγισες βρε πολεμούσες
μ' ελπίδες και με όνειρα βρε τους νικούσες

Με τ' όνειρο την μοίρα σου αποπλανούσες
ουράνιους παράδεισους γεννοβολούσες
το όνειρο στη μοίρα σου κολιέ φορούσες
σαν τον νταή που μέθυσε μαγκιά πουλούσες

Γεια σου ρε μάγκα μου επαναστάτη
μάγκας στο όνειρο και στην απάτη
στο μύθο λαξευτός και λαξευτής
στο παραμύθι σου αλχημιστής

Παντελής Τσικούρογλου