Καλοκαίρι κι έξω βρέχει

 Η ομίχλη επουλώνει τις πληγές, μα αφήνει αξημέρωτα τα βράδια...

 

Ιούνιος και κρύφτηκα να δω

το καλοκαίρι αν θα ξεμυτίσει

που έφυγες και πήρες τον καιρό

και πρέπει η καρδιά να συνηθίσει

Ιούλιος και πίσω δεν θα ‘ρθεις

κι εγώ κοντά σου δεν θα ξανατρέξω

στο έλεος η πόλη της βροχής

πλημμύρισαν τα πάντα, μέσα κι έξω

Καλοκαίρι κι έξω βρέχει

κάτι θα ‘χει ο Θεός μαζί μου

κάποιος, κάπου, δεν αντέχει

κι εσύ παίζεις με την ψυχή μου…

Ο Αύγουστος δεν πάει διακοπές

πεθαίνει σε μια Αθήνα που είναι άδεια

η ομίχλη επουλώνει τις πληγές

μα μένουν αξημέρωτα τα βράδια

Γιώργος Γκρίλης