Απουσία

 Χάρισες τον ήλιο σου στη μέρα...
 

Ήρθες μ’ ένα φύσημα του αγέρα
χάρισες τον ήλιο σου στη μέρα
πότισες τη διψασμένη ξέρα
σαν δροσοπηγή.

Μπήκες στης καρδιάς μου το κελάρι
έγινες στο δρόμο μου λυχνάρι
έμοιαζε σπιτίσιο γιοματάρι
κάθε σου φιλί.

Τώρα μια παλιά φωτογραφία
μόνη συντροφιά στην απουσία
κι η καρέκλα σου άδεια στη γωνία
να σε καρτερεί.


Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου