Σήριαλ

Εδώ έρχεσαι πάλι, φοράς μαύρο πανί
Θησέας που γυρίζει
Αστράφτει η ματιά σου μια κρύα απειλή
και τ’ όνειρό μου τρίζει

Τους κάβους μου απλώνω ξανά να σε δεχτώ
σαν τη φορά την πρώτη
αιώνες ετοιμάζω Δείπνο Μυστικό
προσμένω τον προδότη

Δεν φταις εσύ, δεν φταις εσύ
Ούτε η αγάπη φταίει
Είναι που μένει άκαπνη η ζωή
Αν κάτι δεν την καίει

Εδώ έρχεσαι πάλι, το έργο σου ξαναζώ
σαν μαύρη κωμωδία
σήριαλ βαπτίστηκες καθημερινό
κι εγώ μικρή Οφηλία

Τα αστέρια μου ανάβω πάλι να σε δεχτώ
- μ’ έχεις ήδη προδώσει
αιώνες σε πληρώνω ακόμη όμως χρωστώ
την τελευταία δόση

Παπαστέ Άντα