Ας το τελειώσουμε κάπου εδώ απόψε…
φύγαν ζωές απ’ τη στιγμή που σου ‘πα ‘κόψε
τη μοναξιά αυτή στα δυο κι έλα ν’ ανθίσεις…’
μα εσύ δεν θέλησες ζωή σου να με ορίσεις
Εγώ καιγόμουνα στο βιαστικό φιλί σου
μα ήμουν για σένα η μικρή διαφυγή σου
με θες μια εξαίρεση στο Γόρδιο κανόνα
που φυλακίζει τους ανθρώπους σε μια εικόνα
Λοιπόν με θέλεις και σε θέλω - … τι να λέει;
ας’ το, ας μείνει κάπου εδώ – κανείς δεν φταίει
ας απομείνουμε οι δυο μας δυο μοιραίοι
ούτε οι πρώτοι θα ‘μαστε ούτε οι τελευταίοι…
Θέλω να αρχίσω να σου λέω, να σου λέω
αλλά φοβάμαι τα ζουμιά κι εύκολα κλαίω
γύρνα απόψε μια για πάντα στη ζωή σου
κι εγώ ας γλύφω τις πληγές μου απ’ το φιλί σου
Κι εσύ με θες κι εγώ σε θέλω – τι να λέει;
ας το αγάπη μου – μόνο του καταρρέει…
ας απομείνουμε για πάντα δυο μοιραίοι
ούτε οι πρώτοι θα ‘μαστε ούτε οι τελευταίοι…
Γκρίλης Γιώργος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου