Η βρύση στάζει ρυθμικά
και ο λεκές από υγρασία στο σαλόνι
μέρα τη μέρα μεγαλώνει
κι αυτός ο γάτος πουθενά.
Η βρύση στάζει ακόμα ρυθμικά
κι εγώ το πόδι μου χτυπάω στο ρυθμό της
λες και ξεχάστηκ΄ αναμμένος ο διακόπτης
Τα φώτ΄ αφήσαν ανοιχτά
οι διπλανοί μου που τους άκουσα να φεύγουν
ψάρια από κάτω μαγειρεύουν
κι αυτός ο γάτος πουθενά.
Η βρύση στάζει ακόμα ρυθμικά
κι εγώ το πόδι μου χτυπάω στο ρυθμό της
λες και ξεχάστηκ΄ αναμμένος ο διακόπτης
Ναι, είμαι εγώ εκείνη που χτυπά
κι αυτός ο γάτος που στο διάλο τριγυρνα!
Παπανότη Ανατολή
Τι ατμόσφαιρα που φτιάχνεις βρε Ανατολή μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε μια βρύση που στάζει και μια σκέψη εμμονική..!
Αυτός ο γάτος είναι η μετενσάρκωση της απόλυτης στέρησης..
Αυτό δεν είναι τραγούδι.. Film noire είναι..
Να πω ότι δεν τον ζηλεύω αυτόν το στίχο; Ψέματα θα πω..