το παράθυρο η γη
περιστρέφει
Ένας Δίας εντός
ότι φτιάχνει ο τρελός
καταστρέφει
Κάτι μένει αλλά
το σκοινί πιο γερά
τεντωμένο
Τρύπιας βάρκας πανί
σε απόχρωση γκρι
υψωμένο
Ο Θησέας δε ζει
κι η Αριάδνη εκεί
στα χαμένα
Στριμωγμένο ρεφρέν
σ’ ένα “μη” κι ένα “δεν”
ενωμένα
Νίκος Σταθόπουλος
Διχαστηκε το Είναι μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μισό χαθηκε στο στίχο..
Το άλλο μισό στις εικόνες..
και μόλις ολοκληρωθηκε η εμπειρία,
δεν ήξερα με ποιο τρόπο να συναρμολογήσω ξανα το Είναι μου!!!...
φιλι....
Αυτό το "γκρι πανί"...σκοτώνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα μην και ένα δεν....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πρεπει και τα δήθεν ...πάντα και παντού...
Ποιός έχει τη δύναμη και τα κότσια;
Ποιός;
τελικα αυτη η σκουπα μου ειναι απο αλλο πλανητη σ κλασματα γευτερολεπτου μ εφερε εδω...στιχομυθια που θα μπορουσε να το πω χρησμοι απ την πυθια?
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ νύχτα έφυγε γοργά
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην έδιωξε ο αγέρας
Κι ο ήλιος έλαμψε στη γη
Σαν το χρυσό το δέρας..
Μπορεί να είναι μυθικά
Μωρό μου αυτά τα λόγια
Μα ένας μύθος είσαι κι εσύ
Που στέκει στ αναλόγια..
Μόνο που δεν μπορεί κανείς
ψυχή να σε διαβάσει
Κι αν θα τολμήσει ο τολμηρός
Το νου του θα τον χάσει…
ΑΦΗΝΩ ΚΙ ΕΝΑ ΣΤΙΧΑΚΙ ΜΟΥ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ..
Μάγε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΎψωσε το βλέμμα σου απλά ένα κλικ πιο πάνω..
Τολμώ και ψάχνω να σε βρω.. όμως το νου μου χάνω..
Ο Νίκος -το ξέρω, και, τον ξέρω, καλά - δεν περιγράφει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει..
Και εννοώ επαναδιαπραγματεύεται την προσωπική σχέση χώρου και χρόνου μέσα από εικόνες ανεξίτηλες και αεί ζώντα σύμβολα..
'Ο Θησέας δε ζει
κι η Αριάδνη εκεί
στα χαμένα..'
Η επωδός της κάθε μέρας μας:
'ένα “μη” κι ένα “δεν”
ενωμένα'
Πόσοι δεν το 'χουμε ζήσει τέτοιο 'στριμωγμένο' παρών..;