Πως τρέμει ο χρόνος… σαν παιδί
που το ‘χουν μαλωμένο…
Ζευγάρια στον πεζόδρομο –
εγώ τι περιμένω;
Κανείς δεν έρχεται ως εδώ
κανείς… σαν τιμωρία
τσιγάρο ανάβω - δεν μιλώ
η ώρα πήγε μία
Αναδημοσίευση φωτο από Μαύρη Ντάλια - Ευχαριστώ..!
Βήματα, γέλια γύρω μου
φαντάσματα απ’ το χθες μου
κρύβονται στους περαστικούς
ντύνονται τις πληγές μου
Και θέλω να ‘ρθεις να με βρεις
και να με συγχωρήσεις
και ίσως πάλι απ’ την αρχή
ξανά να μ’ αγαπήσεις
Γιώργος Γκρίλης
Καθώς σε μελετούσα, μου ήρθαν στο νου "τα δάκρυα" του Ηλία Κατσούλη, και άρχισα να το τραγουδώ (από μέσα μου) με τη μουσική που το έντυσε ο Παντελής Θαλασσινός... και τον φαντάστηκα-άκουσα να το τραγουδάει... Νομίζω είναι η μουσική που ταιριάζει στους στίχους σου Γιώργο... Χτύπησαν κάποιες χορδές μου...Είναι μάλλον που αποφάσισα να πάρω και να μάθω (;) να παίζω λύρα...(στον Πολύγυρο το αποφάσισα...δεν ξέρω γρι από μουσική! Μόνο να ακούω...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το στείλω στον Παντελή Θαλασσινό να το δει;
http://sevntas.blogspot.com/
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΛΕΒΕΝΤΙΚΑ
ΤΗΝ ΓΗ ΝΑ ΑΝΑΝΤΡΑΝΙΖΕΙΣ
Ω ΣΑΝ ΤΟ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ
ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ
Μαρια Μιχαηλιδου
Ιωάννα μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, να ξεκινήσεις μαθήματα λύρας, είναι φανταστική ιδέα..
Τι σημασία έχει που δεν ξέρεις μουσική..; Θα μάθεις..
Μαρία
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου κοπέλι μου όμορφο
απ' την ωραία Κρήτη
δώσε στο Ρέθυμνο φιλιά
απ' όλο τον πλανήτη..
Φιλώ σε..