Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Νυχτερινό

Πως τρέμει ο χρόνος… σαν παιδί
που το ‘χουν μαλωμένο…
Ζευγάρια στον πεζόδρομο –
εγώ τι περιμένω;






Κανείς δεν έρχεται ως εδώ
κανείς… σαν τιμωρία
τσιγάρο ανάβω - δεν μιλώ
η ώρα πήγε μία


Αναδημοσίευση φωτο από Μαύρη Ντάλια - Ευχαριστώ..!





Βήματα, γέλια γύρω μου
φαντάσματα απ’ το χθες μου
κρύβονται στους περαστικούς
ντύνονται τις πληγές μου






Και θέλω να ‘ρθεις να με βρεις
και να με συγχωρήσεις
και ίσως πάλι απ’ την αρχή
ξανά να μ’ αγαπήσεις



Γιώργος Γκρίλης

4 σχόλια:

  1. Καθώς σε μελετούσα, μου ήρθαν στο νου "τα δάκρυα" του Ηλία Κατσούλη, και άρχισα να το τραγουδώ (από μέσα μου) με τη μουσική που το έντυσε ο Παντελής Θαλασσινός... και τον φαντάστηκα-άκουσα να το τραγουδάει... Νομίζω είναι η μουσική που ταιριάζει στους στίχους σου Γιώργο... Χτύπησαν κάποιες χορδές μου...Είναι μάλλον που αποφάσισα να πάρω και να μάθω (;) να παίζω λύρα...(στον Πολύγυρο το αποφάσισα...δεν ξέρω γρι από μουσική! Μόνο να ακούω...)
    Να το στείλω στον Παντελή Θαλασσινό να το δει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://sevntas.blogspot.com/

    ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΛΕΒΕΝΤΙΚΑ
    ΤΗΝ ΓΗ ΝΑ ΑΝΑΝΤΡΑΝΙΖΕΙΣ
    Ω ΣΑΝ ΤΟ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ
    ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ

    Μαρια Μιχαηλιδου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ιωάννα μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια..

    Ναι, να ξεκινήσεις μαθήματα λύρας, είναι φανταστική ιδέα..

    Τι σημασία έχει που δεν ξέρεις μουσική..; Θα μάθεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία

    Γεια σου κοπέλι μου όμορφο
    απ' την ωραία Κρήτη
    δώσε στο Ρέθυμνο φιλιά
    απ' όλο τον πλανήτη..

    Φιλώ σε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή