’’Δια χειρός’’ ή ’’Κόκκινα μπαλκόνια’’

Μες την παλάμη μου κρατούσα την ζωή μου
Κι ήρθες μια νύχτα και μου άνοιξες το χέρι.
Και μου ’πες όλα όσα κρύβει η ψυχή μου.
Όσα δεν τόλμησα να πω, κανείς δεν ξέρει

Ποιόν ενδιαφέρει όμως τόσο η ζωή μου;
Πες μου στ’ αλήθεια τελικά ποιόν ενδιαφέρει.
Πάρε το χέρι μου και κόψε την γραμμή μου
τόσο που πόνεσα αντέχω το μαχαίρι.

Είδες λεβέντικα να περπατώ με θάρρος
να ζω μποέμικη ζωή και να διαφέρω.
Μες την φουρτούνα μου, ν’ αναβοσβήνει ο φάρος.
…για να γλιτώσω πρέπει να τα καταφέρω!

Ποιόν ενδιαφέρει όμως τόσο η ζωή μου;
Πες μου στ’ αλήθεια τελικά ποιόν ενδιαφέρει.
Πάρε το χέρι μου και κόψε την γραμμή μου
τόσο που πόνεσα αντέχω το μαχαίρι.

Είπες πως ζήτησα αγάπη και συμπόνια
σε κάτι έρωτες που γίναν τα πανιά μου
Είδα πολλές φορές τα κόκκινα μπαλκόνια
από ψηλά και να κοιτάζουν την καρδιά μου.

Ποιόν ενδιαφέρει όμως τόσο η ζωή μου;
Πες μου στ’ αλήθεια τελικά ποιόν ενδιαφέρει.
Πάρε το χέρι μου και κόψε την γραμμή μου
τόσο που πόνεσα αντέχω το μαχαίρι.

Κουσιωρή Ελένη.