ΕΡΗΜΟΣ

Θεά της ερήμου τα βράδια η σελήνη,
αψέντι το φως της, ζαλίζει το νου,
καλπάζουν οι πόθοι χλωμοί Βεδουίνοι,
στον ίσκιο με σέρνουν αργά τ΄ ουρανού



Σε χίλιες και μία νύχτες χαμένη,
εσένα για πέπλο φορώ στο κορμί
κεχριμπάρι χρυσό, σε κρεμώ χαϊμαλί.
Σαν μαργαριτάρι λάμπεις τη νύχτα
κι εγώ μια χάντρα θολή το πρωί
της ερήμου ο ιδρώτας δροσιά και φιλί.



Στην άμμο ο άνεμος βάζει σημάδια,
στην οφθαλμαπάτη αργά μ' οδηγεί,
τους άντρες μου καίω τα βράδια τα άδεια,
φωτιά οι ανάσες με καιν κάθ' αυγή.


Παπανότη Ανατολή