Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Δεκάξι



Δεκάξι
(Πάνω σε ένα διήγημα του Θ. Καμινάκη...)

Ποιος Θεός
ποια ψυχή και ποιο θαύμα
ανεξίτηλο τραύμα

Ποια ζωή
ποια πνοή ποια θυσία
ποια κρυφή συνουσία

Ποια καρδιά
ποια φωτιά ποιο κρεβάτι
(γυρισμένη η πλάτη)

Ποια κορμιά
ποιες ανάσσες κομμένες
σε κελί κλειδωμένες

Μια σιωπή
μια πληγή στα δεκάξι
κι η ζωή σου
για πάντα έχει αλλάξει...


Γιάννης Μπελεσιώτης

2 σχόλια:

  1. Ένα χαϊ κου που στάζει μελωδία και συναίσθημα.. Ένα γκρο πλαν στις σκοτεινές πτυχές της ερωτοζώνης..
    Μια τόσο ανθρώπινη ματιά στ' αγκάθια της εφηβείας..
    Ένας ρυθμός σαν τρικυμία στο δέρμα..
    Ένας στίχος τόσο έτοιμος να γίνει μουσική - σχεδόν την πιάνει απ' το λαιμό..

    Bd μου συμφωνώ απόλυτα..
    Απλά υπέροχο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή