Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

ΤΗΣ ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑΣ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ



Είχα στα γόνατα πληγές
σε κάποιες άλλες εποχές
και μια θεά με δυο φιλιά
να τις γιατρεύει.
Έβρισκα πόρτα ανοιχτή
στην κατσαρόλα το φαϊ
και δίχτυ αόρατο για να
με προστατεύει.

Της ξεγνοιασιάς οι εποχές
γίναν στη μνήμη πινελιές
κι όλο θαμπώνουν.
Κι οι έννοιες όλες οι μικρές
μπλέχτηκαν πάνω μου κι αυτές
και μεγαλώνουν.

Είχα σημάδια απαλά
σα να 'ταν λάφυρ' ακριβά
για να τα δείχνω στα παιδιά
να καμαρώνω.
Τώρα τις έχω τις πληγές
μέσ' στης καρδιάς μου τις πτυχές
και μοναχός μου τώρα πια
τις επουλώνω.

Ανατολή Παπανότη

2 σχόλια:

  1. Υπέροχο και πολύ αληθινο...

    Καληνύχτα σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ααααααααχ..

    Ένα μεγάλο αχ Ανατολή.. Για όσα χάσαμε ανεπιστρεπτή..

    Ευτυχώς έχουμε τα παιδιά μας να μας τα θυμίζουν..

    Κι αυτή την κεραία την ευαίσθητη, την Τέχνη, για να τα εκφράζουμε..

    Ευχαριστούμε πολύ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή