Ινδικά Αποφθέγματα

Όποιος σ’ αυτή την μάταιη ζωή
την ευτυχία ζητάει
μωρού παιδιού ομοιάζει
που ανώφελα το δάχτυλο βυζαίνει:
πιπιλά, πιπιλά, βασανίζεται..
μα αντίς για γάλα, σάλιο βγαίνει..








Στα χρόνια των θαυμάτων γίναν τούτα:
καυγάς κανείς ποτέ μέσα στα σπίτια
κάθε άντρας στη γυναίκα του πιστός
τα πιοτά όλα μισητά, καταργημένα
οι δικαστές αδιάφθοροι δικάζαν
οι ιερείς σοφοί και τίμιοι ήσαν
κι απ’ όλα αυτά ένα θαύμα πιο μεγάλο:
οι ποιητές εγωμιάζαν ο ένας τον άλλο














Αν ήτανε γλυκιά σαν μέλι η θάλασσα
κρύος ο ήλιος κι η πανσέληνος ζεστή
τότε η καρδιά της γυναικός θα ήτανε πιστή
















Είναι πιο εύκολο να ιδείς συκιά με λούλουδα
Κι ένα κοράκι ολόασπρο να γίνει
Τα’ αχνάρι του ψαριού να ιδείς στη θάλασσα
Παρά να μάθεις η καρδιά της γυναικός τι κλείνει










Όποιος με όμορφα τραγούδια δεν ευφραίνεται
κι η θελκτική γυναίκα δεν τα’ αρέσει
θε να ‘ναι σίγουρα ασκητής φανατικός
για ένα ζώο τέλειο, που στον ζυγό έχουν δέσει
















Πόλεμο αποθυμάν οι στρατιώτες
πολλούς αρρώστους οι γιατροί, νερά
τα χώματα, ένα χωράφι ο βραχμάνος
κι οι καλογέροι μια καλή μπουκιά














Το τιποτένιο πράγμα κάνει σαματά:
δειλά ηχεί το μάλαμα.. Ο τενεκές βροντά..









Χτυπούν και το νερό βούτυρο να βγάλουν
την πέτρα σφίγγουν μέλι να τους δώσει
άνυδρη έρημο να στραγγίσουν θέλουν
γάλα ν’ αρμέξουν από γριά γαΙδούρα
κολακεύουν άθλιο σε κάθε του βήμα
κι όλο αυτό γίνεται, κατάρα, για το χρήμα..







Αφού όποιος δένει στο παλούκι ζώο
και το σφάζει, κάνοντας ένα πηγάδι αίμα,
στον Παράδεισο πάει, τότε ποιοι
στην Κόλαση πηγαίνουν και γιατί;





Μετάφραση: Ρίτα – Μπούμη Παπά