Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Μ' ακούμπησες



Μ' ακούμπησες με τα φτερά σου, αλλά δεν φοβήθηκα Σκοτεινέ Αρχάγγελε.
Σε είχα γνωρίσει και σ άλλες εποχές.
Στο άμορφο στερέωμα και στο πυκνό σκοτάδι.



Είχαμε κολυμπήσει μαζί στην παγκόσμια θάλασσα κι είχαμε λιαστεί στην ανατολή ενός πρωτοσχημάτιστου ήλιου.
Τι κι αν τότε ήμασταν αλλιώς φτιαγμένοι;
Εγώ θυμάμαι το ξημέρωμα εκείνων των ημερών.
Και θυμάμαι το ξημέρωμα εκείνων των υποσχέσεων.



Και περιμένω την εκπλήρωση μιας υπόσχεσης. Μιας αιώνιας υπόσχεσης.
Πως θα είμαι εκεί και στη συγκομιδή.
Και δεν σε φοβάμαι πια!


Λέττη Κοιλάκου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου