Δική σου...

Ζούμε τις νύχτες
σαν των μωρών τις κουδουνίστρες
ένα άγγιγμά μας
κλωστή για χίλιες κουβαρίστρες
μ' ένα πλην εσύ στο στόμα
κι άλλο ένα ΄γω ακόμα
στα χείλια σε φιλώ
και κάνουμε σταυρό...

μ' άνθη λεμονιάς χλωμά
στεφάνι να μου πλέξεις στα μαλλιά
να 'μαι μες στην αγκαλιά σου
η Πρωτομαγιά σου
και τ' άσπρο μου φουστάνι
να ΄ναι πάντα η ανάσα που δεν σου φτάνει
να θέλεις να ΄μαι μιά
δική σου ξέχειλη κουταλιά
δική σου εγώ Πρωτομαγιά...

ζούμε τις ημέρες
σαν δαχτυλίδια της μαμάς
μες στις μπιζουτιέρες
κρύβεται η ζωή για εμάς
μ' ένα πλην εσύ στο στόμα
κι άλλο ένα ΄γω ακόμα
στα χείλια σε φιλώ
και κάνουμε σταυρό...

μ' άνθη λεμονιάς χλωμά
στεφάνι να μου πλέξεις στα μαλλιά
να ΄μαι μες στην αγκαλιά σου
η Πρωτομαγιά σου
και τ' άσπρο μου φουστάνι
να 'ναι πάντα η ανάσα που δεν σου φτάνει
να θέλεις να 'μαι μιά
δική σου ξέχειλη κουταλιά
δική σου εγώ Πρωτομαγιά
δική σου εγώ Πρωτομαγιά...

Κόρα Μαίη