Και να μην πάω στη δουλειά, θ’ αλλάξει κάτι;
Δυο μοναξιές είναι πολλές για ένα κρεβάτι…
Άλλο θα πει δύο μαζί κι ερωτευμένοι
Κι άλλο εχθροί που ‘ν’ από πείσμα αγκαλιασμένοι
Και να μην πάω στη δουλειά… κι εδώ να μείνω
Όπως με θέλεις είναι αδύνατο να γίνω
Κι ούτε βελούδο στο κρεβάτι ή μετάξι
Μπορεί να ανάψει τη φωτιά που θα με κάψει
Δεν είναι φως μου η δουλειά που μας χωρίζει
Ούτε το σώμα μου που πια δε σε γνωρίζει
Είναι που οι δρόμοι μας χαράξανε γωνία
Και καταντήσαμε τον έρωτα ειρωνεία…
Γιάννης Μπελεσιώτης
Απίστευτος ο τρόπος, που δίνει τις εικόνες που όλοι καλά γνωρίζουμε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι δε θα αλλάξει τίποτα ... παρά μόνο αν το θέλυν και οι δυο....
μα...
ΑπάντησηΔιαγραφήδε ζήτησε πολλά....
μόνο τεσσερις λέξεις ψυθύρισε:
"Να είσαι δικός μου"
και εκείνος αμέσως μίλησε για μοναξια
για χωρισμο
για αρση της μονιμότητας
για υπερβολη
για..
για..
για...
κι εκεινη σιωπηλή παρακολούθησε το ξέσπασμά του..
δεν είπε τίποτε...
γυρισε την πλάτη και έφυγε,
απόδρασε,
μεσα σε έναν ύπνο χωρίς όνειρα,
χωρίς προσδοκίες,
στο ίδιο με κείνον κρεβάτι..
O τρόπος που μιλάς για σένα, με εντυπωσίασε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρήκα λοιπόν.
Αγαπημένοι φίλοι
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλημέρα και την αγάπη μου..
Θεοδοσία μου
καλώς όρισες στην συντροφιά μας..
Ευχαριστούμε για τα καλά κι ευγενικά σου λόγια..
Θέλω μόνο να πιστεύω πως σ' αυτή την σελίδα τον σημαντικότερο λόγο δεν τον εκφέρω εγώ, αλλά οι Στιχουργοί, κι οι Ποιητές μας με την δύναμη και την ομορφιά του Λόγου τους..
Ένα εξαιρετικό τέτοιο δείγμα νομίζω μας παρέχει ο φίλος Γιάννης Μπελεσιώτης με την εικονο-ποιητική του δεινότητα και την πρωτότυπή του ματιά..
Την αγάπη μου να έχετε - το 'πα..;
Γιώργο
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ και από δω για τη φιλοξενία.
Χαίρομαι πραγματικά που είμαι μέρος αυτής της υπέροχης παρέας.
Τα φιλιά μου σε όλους
Γιάννης Μπελεσιώτης