Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΥ ΠΡΟΓΝΩΣΕΙΣ



«Άνεμος είμαι» μου είπες…
Και τι μου το λες;
Εγώ τους αέρηδες δεν τους ανέχομαι..
Έτσι όπως εισχωρούν με το έτσι θέλω μέσα στις ακατάστατες μπούκλες μου
και τις αναμοχλεύουν με λυτές αναπνοές …
Έτσι όπως πετάνε και λικνίζονται αβαρείς στο πουθενά…
Πόσο αβάσταχτα ελαφριοί που είναι οι άνεμοι…
Μα θέλει λίγο βάρος η ζωή για να την νιώσεις..
Αλλιώς τι νόημα να έχουν τα πετάγματα
αν δεν ξέρεις πως είναι να σε ρουφάει το έδαφος προς τα κάτω..;
Και τι μου το λες..;
Οι άνεμοι μονάχα να βουίζουν ξέρουν, λόγια ακατάληπτα..
Λόγια του αέρα….
Μήπως καταλαβαίνεις και τι λένε..;
Ποια δροσιά το καλοκαίρι..;
Αυτή που μετά το πέρασμά της, χρίζει τους καύσωνες ακόμα πιο ασφυκτικούς…;
Συγγνώμη τώρα, πρέπει να φύγω…
Άνεμος είμαι κι εγώ…
Ένας έκπτωτος άνεμος, που ρίζωσε στη γη κατά τύχη, κάποια μέρα με άπνοια…
Το ξέρεις, είναι επικίνδυνο το συναπάντημα των ανέμων …
Κάτι μου λέει, πως το πάει γι ανεμοστρόβιλο απόψε ο καιρός…



Ζηναΐς

2 σχόλια:

  1. Καταπληκτικό!!!! Μας πήρες και μας σήκωσες, αλλά με την καλή έννοια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητή Ζηναΐδα

    Τα ποιήματά σας δροσερό αεράκι στην ψυχή μας..

    Μα αυτό.. ολόκληρους ανεμοστρόβιλους ξεσήκωσε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή