Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Aγκάθι



Με ξαγρυπνάει πάλι απόψε
Το ίδιο αγκάθι
Με χαρακώνει σαν νυστέρι
Τι έχω πάθει

Θέλω στον ώμο σου να γείρω
Να σε διεγείρω
Και με τα χείλη το κορμί σου
Να φέρω γύρο

Θέλω απ’ την μέση να με σφίξεις
Να με τυλίξεις
Και στο κορμί μου να εισβάλλεις
Σαν διαρρήχτης



Ρεφραίν Α
Γιατί με μερικούς ανθρώπους
Είναι χημεία
Κι είναι ο τρόπος που κοιτάζουν
Σαν συνουσία

Γιατί με σένα θηλυκώνει
Σαν Γιν με Γιαν
Και τα κορμιά μας γίνονται ένα
κι άλλου μας παν’



Με ξαγρυπνάει πάλι απόψε
Το ίδιο αγκάθι
Με χαρακώνει σαν νυστέρι
Τι έχω πάθει

Θέλω τις κλείδες στο λαιμό σου
Να ψηλαφίσω
Να καταπιώ τα βογγητά σου
Και να μεθύσω

Να σε αγγίξω με το στήθος
Ψηλά στην πλάτη
Και στου αυχένα σου να γείρω
Το σκαλοπάτι



Ρεφραιν Β
Γιατί όταν έτσι νιώσει κάποιος
δεν το ξεχνάει
Και σε όλη τη ζωή του αυτό
Θ’ αναζητάει

Γιατι αυτό που εσύ μου κάνεις
Με έχει στοιχειώσει
Και του κορμιού σου η νοσταλγία
Θα με σκοτώσει




Ιωάννα Κολλινιάτη 1.10.2009
http://oistixoitisioannas.blogspot.com/

(Το κομματι αυτο έχει μελοποιηθεί από τον συνθετη Χρηστο Δημητριάδη)

4 σχόλια:

  1. Από τα πιο όμορφα αισθησιακά και τρυφερά κείμενα που έχω διαβάσει είτε σε ποίηση, είτε σε πεζό λόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχα αισθαντικό και ερωτικό!
    Τυχερός αυτός που το ενέπνευσε!
    Πολύ θα ήθελα να ακούσω και τη μελοποιημένη του εκδοχή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όλοι μας θα θέλαμε να το ακούσουμε μελοποιημένο...

    Ιωάννα μας ακούς..;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όλες οι φωτογραφίες κομμένες από τον κήπο της καρδιάς μου.....

    κάθε λέξη ένα γλυκό τρύπημα, μα αντεξα να κοψω όλα τα τριαντάφυλλα του κήπου των εξιστορήσεων.....


    Υποκλίνομαι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή