Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Ανθρώπων έργα



Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό.
Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ' εκατό.
Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό
του νου τη βέργα.

Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί.
Πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί
γι' ανθρώπων έργα.

Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα
δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές
κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.

Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
λες και βγήκε τ' ασανσέρ σ' ένα κελί
που ένας το βλέπε το φως γι' ανατολή
κι άλλος για δύση.

Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβάν
να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν
του ανθρώπου η φύση.


Δισκογραφία:
Ανθρώπων έργα - 1993
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά Live - 1999

2 σχόλια:

  1. αχ..κοίτα πού έπεσα με το που μπήκα..σε ένα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια..πολύ μου λείψατε στο ταξίδι μου-καθώς αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αδιόρθωτα.. για να διατηρούν την περιώνυμη αξία τους..

    Είμαστε εδώ γιατί το ταξίδι.. σνεχίζεται..

    Την αγάπη μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή