Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Η ΦΛΟΓΑ



Ζω και ελπίζω
στη φλόγα που 'χεις βάλει
μεσ' στα φυλλοκάρδια μου
βαθιά να σιγοκαίει.

Μια φωτίτσα τόσο δα
το πόθο μου κρατάει.
Έγινε φως και οδηγός
στης μοναξιάς το δρόμο.

Μα βλέπω και φοβάμαι,
η φλόγα τρεμοσβήνει.
Έλα κοντά μου γρήγορα
φωτιά να γίνει, η σπίθα.



ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΙΤΛΟ
‘’ΔΕΝ ΠΝΙΓΕΤΑΙ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ Η ΑΓΑΠΗ’’

Πλουμής Ανέστης

4 σχόλια:

  1. πολύ αληθινά και ολοδοσμένα συναισθήματα...

    μη φοβάσαι...ρίξου στη φωτιά που σιγοκαίει εντός σου...κι η φλόγα δεν θα σβήσει ποτέ...το καλύτερο προσάναμμα είναι η χάρτινη κι ευάλωτη καρδιά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η φλόγα αυτή που σιγοκαίει
    αργά, τα σωθικά μου
    φωτιά ας γίνει στα χέρια σου
    να λάμψει η καρδιά μου..

    Ευχαριστώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπημένε φίλε Ανέστη

    με την φλόγα σου δίνεις χρώμα στην μαυροσελίδα της Στιχο-Μυθίας..

    Ευχαριστουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ ολόθερμα τους φίλους που είχανε την καλή διάθεση να μιλήσουν για το ποίημα. Τί άλλο να περιμένει ένας δημιουργός από το να βρίσκει απήχηση και να αγγίζει τις καρδιές εκείνων που τον διαβάζουν.
    Πολύ ωραία και στο ίδιο πνεύμα η στροφή που συμπλήρωσε ο Ανώνυμος φίλος..
    Γιώργο σου είμαστε ευγνώμονες για την ευκαιρία που μας δίνεις μέσα από το ηλεκτρονικό Βήμα σου...
    Να είστε καλά όλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή