Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Song of Joy



Song of Joy - Νick Cave and the Bad Seeds
Lyrics - Music: Νick Cave

Lyrics:

Have mercy on me, sir
Allow me to impose on you
I have no place to stay
And my bones are cold right through
I will tell you a story
Of a man and his family
And I swear that it is true
Ten years ago I met a girl named Joy
She was a sweet and happy thing
Her eyes were bright blue jewels
And we were married in the spring
I had no idea what happiness a little love could bring
Or what life had in store
But all things move toward their end
On that you can be sure

Then one morning I awoke to find her weeping
And for many days to follow
She grew so sad and lonely
Became Joy in only name
Within her breast there launched an unnamed sorrow
And a dark and grim force set sail
Farewell happy fields
Where joy forever dwells
Hail horrors hail
Was it an act of contrition or some awful premonition
As if she saw into the heart of her final blood-soaked night
Those lunatic eyes, that hungry kitchen knife
Ah, I see, sir, that I have you attention!
Well, could it be?
How often I've asked that question
Well, then in quick succession
We had babies, one, two, three
We called them Hilda, Hattie and Holly
They were their mother's children
Their eyes were bright blue jewels
And they were quiet as a mouse
There was no laughter in the house
No, not from Hilda, Hattie or Holly
"No wonder," people said, "poor mother Joy's so melancholy"
Well, one night there came a visitor to our little home
I was visiting a sick friendI was a doctor then
Joy and the girls were on their own


Joy had been bound with electrical tape
In her mouth a gag
She'd been stabbed repeatedly
And stuffed into a sleeping bag
In their very cots my girls were robbed of their lives
Method of murder much the same as my wife's
Method of murder much the same as my wife's
It was midnight when I arrived home
Said to the police on the telephone
Someone's taken four innocent lives
They never caught the man
He's still on the loose
It seems he has done many many more
Quotes John Milton on the walls in the victim's blood
The police are investigating at tremendous cost
In my house he wrote, "Red right hand"
That, I'm told, is from Paradise Lost
The wind round here gets wicked cold
But my story is nearly told
I fear the morning will bring quite a frost
So I've left my home
I drift from land to land
I am upon your step and you are a family man
Outside the vultures wheel
The wolves howl, the serpents hiss
And to extend this small favour, friend
Would be the sum of earthly bliss
Do you reckon me a friend?
The sun to me is dark
And silent as the moon
Do you, sir, have a room?
Are you beckoning me in?

CD :Νick Cave - Murder Ballads (1996)



http://vimeo.com/5825699



Το τραγούδι της Χαράς


Μετάφραση Στιχο-Μυθίας:

Δείξτε μου έλεος κύριε..
Επιτρέψτε μου να σας επιβαρυνθώ..
Δεν έχω μέρος να μείνω
και τα κόκαλά μου κρυώνουν ως το μεδούλι..
Θα σας πω μια ιστορία
ενός άντρα και της οικογένειάς του
και ορκίζομαι πως είναι αλήθεια..
Δέκα χρόνια πριν γνώρισα μια κοπέλα –την έλεγαν Χαρά
Ήταν γλυκιά και όμορφη
τα μάτια της ήταν μπλε φωτεινά πετράδια
και παντρευτήκαμε την Άνοιξη..
Δεν είχα ιδέα πόση ευτυχία μπορούσε μια μικρή αγάπη να φέρει
ή τι είχε στην άκρη η ζωή..
Αλλά όλα τα πράγματα βαδίζουνε στο τέλος τους -
σ’ αυτό να είστε σίγουρος..

Μετά, ένα πρωί ξύπνησα και την βρήκα λυπημένη
και για πολλές μέρες ακόμη..
Μεγάλωνε τόσο λυπημένη και μόνη
απέμεινε Χαρά μόνο στο όνομα
μέσα στο στήθος της είχε εξαπλωθεί μία ανείπωτη λύπη,
μία σκοτεινή και βλοσυρή δύναμη είχε σαλπάρει..
Αντίο λιβάδια της ευτυχίας
όπου διέμενε η Χαρά..
Γεια σας Τρόμοι..Γεια σας..
Ήταν μία πράξη βαθιάς μεταμέλειας;
Ή κάποιο άσχημο προαίσθημα
σαν να έβλεπε μέσα στην καρδιά
της αιματοβαμμένης τελευταίας της νύχτας;
Αυτά τα παρανοϊκά μάτια,
αυτό το πεινασμένο κουζινομάχαιρο
-α, κύριε, βλέπω πως έχω την προσοχή σας..
Λοιπόν, μπορούσε να είναι;
Πόσο συχνά είχα κάνει αυτή την ερώτηση..
Λοιπόν, μετά με μια γρήγορη επιτυχία
αποκτήσαμε μωρά: ένα, δύο, τρία..
Τα ονομάσαμε Χίλντα, Χάτυ και Χόλυ..
Ήταν τα παιδιά της μητέρας τους
τα μάτια τους ήταν φωτεινά μπλε πετράδια
και ήταν ήσυχες σαν ένα ποντίκι..
Δεν υπήρχε κανένα γέλιο μέσα στο σπίτι
Όχι, ούτε από την Χίλντα, την Χάτυ ή την Χόλυ
«δεν απορούμε», έλεγε ο κόσμος, «η καημένη η μητέρα τους η Χαρά είναι τόσο μελαγχολική..»
Λοιπόν μια νύχτα ήρθε ένας επισκέπτης στο μικρό μας σπίτι
Εγώ είχα επισκεφτεί έναν άρρωστο φίλο
-ήμουν γιατρός τότε..
Η Χαρά και τα κορίτσια έμειναν μόνες τους..



Η Χαρά δέθηκε με μια μονωτική ταινία
στο στόμα της υπήρχε ένα φίμωτρο
μαχαιρώθηκε επαναληπτικά
και τυλίχτηκε σ’ ένα σλίπινγκ μπαγκ..
Τα κορίτσια μου δολοφονήθηκαν στα κρεβατάκια τους..
Η μέθοδος της δολοφονίας σχεδόν ίδια με της γυναίκας μου..
Η μέθοδος της δολοφονίας σχεδόν ίδια με της γυναίκας μου..
Ήταν μεσάνυχτα όταν έφτασα σπίτι..
είπα στην αστυνομία στο τηλέφωνο..:
«Κάποιος πήρε τέσσερις αθώες ζωές..»
Ποτέ δεν έπιασαν τον άντρα
-ακόμη διαφεύγει..
Φαίνεται ότι έχει κάνει πολλά – πολλά περισσότερα..
Υπογράφει John Milton στους τοίχους με το αίμα των θυμάτων
Η αστυνομία διερευνά το έγκλημα με μια τρομερή επικήρυξη
Στο σπίτι μου έγραψε «Κόκκινο δεξί χέρι»
Αυτό, είπα, είναι από τον Χαμένο Παράδεισο..
Ο αέρας εδώ τριγύρω κρυώνει επικίνδυνα,
αλλά η ιστορία μου έχει σχεδόν ειπωθεί..
Φοβάμαι πως το πρωί θα φέρει μια παγωνιά..
Γι’ αυτό έφυγα από το σπίτι
περιπλανιέμαι από χώρα σε χώρα
βρέθηκα στα βήματά σας και είστε ένας οικογενειάρχης άνθρωπος
Έξω τα όρνεα κάνουν κύκλους
οι λύκοι ουρλιάζουν και ακούγεται ο συριγμός των ερπετών..
Και για να επεκτείνω αυτή την χάρη
-θα ήταν το άθροισμα της επίγειας μακαριότητας..:
Με θεωρείτε φίλο σας..;
Ο ήλιος για μένα είναι σκοτεινός
Και σιωπηλός σαν το φεγγάρι..
Έχετε, κύριε, ένα δωμάτιο..;
Με προσκαλείτε να έρθω μέσα..;


Thine - Song Of Joy

2 σχόλια:

  1. Α ν α τ ρ ι χ ι ά ζ ω ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που το ακούω..

    Μου κάνει κάτι σε Επιτάφιο Μεγάλης Παρασκευής και Alfred Hitchcock μαζί..

    Το δεύτερο video είναι ερασιτεχνικό.. (Για την ακρίβεια είναι από εργασία σε Σκανδιναβικό σχολείο..) Αποδίδει εν τούτοις τέλεια το μεγάλο (και μακάβριο..) υπονοούμενο του Cave ότι ο δυστυχής αφηγητής είναι στην πραγματικότητα ο Δολοφόνος..

    Someone's taken four innocent lives..(γαμώ το, ανατρίχιασα πάλι..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ..."μία ανείπωτη λύπη"...ναι πράγματι..πολλές φορές ο πόνος είναι άφατος..ανεκλάλητος...και το σώμα ανατριχιάζει,δακρύζει,γονατίζει στο μεγαλείο των συν-αισθημάτων..καθώς φλύαρο,πληθωρικό,περιττεύον το σώμα μας..ενώ η ψυχή-ιδεώδης εν τη λύπη και τη σιωπή της.

    κι εγώ ανατρίχιασα μαζί σου...όχι πρώτη φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή