Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Μια Ιστορία με Τέλος..


ΜΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΗΤΑΝ ΓΙΑ’ ΜΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΚΑΡΑΒΙ ΣΑΠΙΟ ΜΕ ΑΜΠΑΡΙΑ ΑΔΕΙΑΝΑ
ΑΛΛΟΥ ΕΙΧΕ ΒΑΛΕΙ ΠΛΩΡΗ ΧΑΘΗΚΕ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ
Ο ΗΛΙΟΣ ΓΥΡΩ ΤΗΣ, ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΟΛΑ OMΩΣ ΗΤΑΝ ΣΚΟΤΕΙΝΑ

ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΗ
ΠΟΙΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΕIΧΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΣΥΧΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ
ΑΡΑΓΕ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ’ ΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΜΙΑ ΞΕΝΗ
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ Η’ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΩ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΞΕΡΑ Η ΟΤΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ?

ΜΟΥ ΤΟ’ ΠΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΟ
ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ
ΝΑ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΩ ΠΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ
ΜΑ ΚΙ ΑΝ ΓΥΡΙΣΕΙ ΚΑΠΟΤΕ, ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ’ ΜΑΙ ΕΔΩ




OTI ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΓΙΑ’ ΚΕΙΝΗ ΤΟ’ ΧΩ ΧΑΣΕΙ
ΔΕΝ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΟΥΝΕ ΓΙΝΕΙ
ΝΑ’ ΧΑ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΝΑ’ ΧΑ ΓΥΜΝΑΣΕΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΑΕΙ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΜΙΛΟΥN ΓΙΑ’ ΚΕΙΝΗ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΓΙΑΤΡΕΥΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΒΗΝΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΜΑΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΣΟΦΟΣ
ΒΑΘΕΙΑ ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΧΑΘΗΚΕ ΓΙ’ ΑΥΤΗΝ ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ

ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΤΟ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΝΑ ΦΥΓΩ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΑ ΞΕΝΑ
ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ ΑΚΟΥΣΕΙ ΜΗ ΓΕΛΑΣΕΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ’ΜΕΝΑ

ΟΣΑ ΠΟΝΑΝΕ Η ΨΥΧΗ ΒΑΘΕΙΑ ΤΑ ΘΑΒΕΙ
ΚΙ ΟΣΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΜΕ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΧΕΙΛΗ
ΣΑΝ ΣΒΗΝΕΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Η ΦΩΤΙΑ ΔΕΝ ΞΑΝΑΝΑΒΕΙ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ’ ΜΑΣΤΕ ΟΥΤΕ ΕΧΘΡΟΙ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ

ΒΡΟΧΗ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΟ ΣΑΝ ΑΙΜΑ
ΕΚΑΝΕ ΚΛΙΚ…ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΕ ΒΡΗΚΕ Η ΣΦΑΙΡΑ
ΠΟΝΑΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΑΝ ΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΨΕΜΑ
ΝΥΧΤΩΝΕΙ ΠΑΛΙ…ΜΑ ΘΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ!


ΚΑΙ ΑΝ ΓΙΑ’ ΜΕΝΑ ΤΗ ΡΩΤΟΥΝ ΓΝΩΣΤΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ
ΝΑ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΠΕΘΑΝΑ…Ν’ ΑΝΑΒΕΙ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ!


Ανδρέας Λάφης

4 σχόλια:

  1. Τον Αντρέα Λάφη τον ξέρουμε καλά στην Στιχο-Μυθία..

    Μας συστήθηκε πρώτα ως μουσικός, αφού μελοποίησε (θαυμάσια) τον Λαθρεπιβάτη της Ανατολής Παπανότη..

    http://stixo-mythia.blogspot.com/2010/09/blog-post_6898.html

    ..αλλά και ως συγγραφέας με την Μοναξιά του..

    http://stixo-mythia.blogspot.com/2011/01/blog-post_9669.html

    Ήρρθε η ώρα να τον (ξανα)ανακαλύψουμε μέσα από τους στίχους του τώρα..

    Αντρέα μου δεν θέλω να σου πω κάτι άλλο.. Μόνο, ελπίζω να τα πήγα καλά ως.. νονός.. και ως εικονογράφος της Ιστορίας σου..

    Α, ναι.. κι αυτό που σου εξομολογήθηκα ιδιωτικά.. Αυτό το δίστιχο..

    ΝΑ’ ΧΑ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΝΑ’ ΧΑ ΓΥΜΝΑΣΕΙ
    ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΑΕΙ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΜΙΛΟΥN ΓΙΑ’ ΚΕΙΝΗ

    το ζήλεψα όσο ελάχιστους στίχους στην ζωή μου..

    Να 'σαι πάντα καλά..

    Και μη μας ξεχνάς.. Να μας γράφεις.. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για να μη σκέφτεται είναι Μεθυσμενη...

    Αντιδιαμετρικά κινούμαι εγω...
    Μεθάω γηια να Σκέφτομαι Πολυχρωμίες...

    μεθας με Ζωή και Ερωτα
    και ανθίζουν εντός σου οι κήποι..

    Παντα όμως λειπει ένας Κηπουρός να τους φροντίζει....

    τι κρίμα να τον κλέβει ο Χρόνος και ο Καιρός....
    καποιες θαλασσες φωτος προς νέα μέρη....

    τι κρίμα.........


    Αφηνω φιλι... πρωινής δροσιάς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Αντρέας που όλοι αγαπήσαμε!!!!! Εξαιρετικό!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμπέρασμα...δεν χρειάζεσαι στίχους μας...γράφεις και μόνος σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή