Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Κόκκινο κρασί



Στίχοι: Πέτρος Δουρδουμπάκης
Μουσική: Πέτρος Δουρδουμπάκης
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός & Πέτρος Δουρδουμπάκης ( Ντουέτο )


Τις μέρες κρύβονται οι καρδιές
τις νύχτες τραγουδάνε
όσα δεν μπόρεσαν να πουν
σ' αυτούς που αγαπάνε

Κάνε καρδιά μου υπομονή
ώσπου να ρθει η δύση
και μες το κόκκινο κρασί
η λύπη σου να σβήσει

Θέλω να αφήσω τους καημούς
τους πόνους να ξεχάσω
που μου σαλεύουνε το νου
και την καρδιά μου σφάζουν


Δισκογραφία:
Κόκκινο κρασί - 1995
Τυφλές ελπίδες - 2003
Από άλλα περιβόλια - 2008

10 σχόλια:

  1. Πως να μην καθίσω στο Τραπεζι που στρώνεις με ΟΛΕΣ τις αισθήσεις ενεργοποιημένες με προσανατολισμό την μαγεία που σκορπά μέσα μας το ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ???.....

    πως?...


    Ελεύθερο πεδίο δράσης...
    αντίδρασης..
    παρα-δρασης...
    διαδραστικής δράσης..
    επί-δρασης....

    με ή χωρίς...
    σκέτο ή με μπόλικη προσθήκη....
    αναφαίρετο ή αφαιρετικά προσθετικό στο αξίωμα της αυθαιρεσίας...

    Υποτασσόμενο παντως στο ιδιαζόντως του Ερωτα...
    Ηθικό δίδαγμα...
    δικό σας...

    {Σκέψου τη στιγμή της απολογητικής καταθεσης στο μαγικό κρεβάτι ενός ψυχαναλυτή!..}



    Χάθηκα...
    άκου λοιπόν...
    Κλείνω τα ματια... και ξεκινάω...

    Το συγκλονιστικό είναι ότι βαλλομαι από ομοϊδείς σκέψεις,
    σαν να έχει πολλαπλασιαστει το αντικείμενο του πόθου μου και με προσεγγίζει από παντού...

    Αυτό είναι Μαγεία... Τρέλα... ίσως η Ιδανική μορφή του Έρωτα αναδυόμενη από το βάθος μιας Μορφοποιημένης Ιδέας που τείνει στο άπειρο της Εξιδανικευμένης επανάληψης..

    Ντύνομαι κατα το πως με θελει κάθε στιγμή η νέα προσεγγιση.. φανερώνομαι και κρύβομαι ταυτόχρονα, γιατί η υποψία ποτέ δεν επιβεβαιώνεται...

    Παλλομαι σαν φλόγα στα χείλη του ανεμου, μα έχει σταματήσει να φυσά εδω και κάτι αιώνες..
    κι εγω ακομη ανεμίζω σα σημαια στα χείλη του, καθε που ανασαινει...

    Κοντεύω να σβήσω από το λαχανιασμα της αντοχής μου...
    κι εκεί που καταρρέω αβοήθητη, πάντα ένα χερι μου απλώνεται..
    κλειδώνει σφιχτά τις χειροπέδες γυρω από τον καρπό μου
    και αδυνατώ να διαφύγω μέσα από λιποτακτικές λιποθυμίες που υποκρίνονται αδυναμία....

    Αποσυντονίζομαι...
    Αποτρελαίνονται τα όνειρα των φανταστικών υποθέσεων..
    κι εγώ γράφω σενάρια απόδρασης με επιστροφές στην άκρη του χάρτη μου...
    με το κουταλι σκάβω το ποίημα...
    Ξεφεύγω..
    στιγμιαία..
    παλι με βρίσκει..
    Φυγάς.. Δήμιος.. Υπερασπιστής και Εισαγγελέας
    μιας δίκης που ασφυκτικά αναπνέει την αθωότητά μου.....

    Αρχίζει το Έργο..
    Με την υποψία πως τριγυρίζει εδώ, εισχωρώ θεατρικά στα παρασκήνια του Συναισθήματος...
    Νιώθω ότι όλο το Εργο είναι γραμμένο αποκλειστικά και με αφιέρωση...

    Προσεγγίζω, το νόημα και τη θεατρική απόδοση, σαν πρωταγωνιστής και σαν θεατής ταυχόχρονα....
    Εγινα θεατής του Εαυτού μου, σε μία παλλινδρόμιση αισθήσεων,
    που με ανάδραση τροφοδοτεί το Φιλί με κινηματογραφική λαχτάρα...
    Ο υποβολέας ξέχασε τα λόγια του, μα τον βοηθώ με νοήματα και νεύματα ερωτικής παντομίμας...
    Εγω στον παραμεθώριο εξώστη, με τονπροβολέα στραμμενο ανάποδα ψελλίζω ακατανοητη θεραπευτική αγωγή
    κι ο γιατρός παραπλεύρως σκίζει τα πτυχία του ..

    Πρεπει να αλλάξω τη δοσολογία μου....
    πολύ κοκκινο πίνω....
    μεθαει άσχημα...

    Φύση φυγολατρική κι όμως θυσία στο αυτονόητο μιας εμμονής...
    να υποτασσομαι και να ιχνηλατώ βήματα....
    λέξεις που κλέβουν μανία από μενα ή εγω από αυτες...
    που μιλάνε για Συμπαντικές συγκυρίες εσωτερικοτητας - μα χωράειτο Συμπαν ΜΕΣΑ ΜΑΣ???? -...... και για συγκρούσεις ερωτονίων.....

    Ερωτόνιο= προερχεται από το αλητρόνιο, που με την ατιθαση φύση του,
    μέσα από διαδοχικές αρνησεις, δημιουργεί την ΜΕΓΙΣΤΗ καταφαση: ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ....

    Αυτο είναι ο έρωτας: Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΚΑΤΑΦΑΣΗ μέσα από διαδοχικές αρνήσεις της αποδοχής....
    Μία έλξη δια της απωθήσεως..

    Σε ευχαριστω....
    Λατρευω την ταλαντωσή σου, καθως ακινητος με παρακολουθείς...
    σε παρ-ακολουθω κι εγω..
    παμε πιο κατω...

    Πώς διατηρείται ζωντανός ο έρωτας???.....

    Μην αλλαξεις τη δοσολογία...
    εχω αρχισει ήδη να εθιζομαι!....

    Γεμισε το ποτήρι..απόψε θα πιω ακομη ένα... Red Wine...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Γιώργο και καλή Σαρακοστή !!
    Πολύ όμορφα λόγια και ωραία εκτέλεση !!!
    Χαιρετισμούς πολλούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όμορφα να περνάς...

    με την αγάπη μου για σένα...

    Δεν μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό'
    τα δάκρυα μου δε σας λένε κάτι.
    Λοιπόν διηγηθείτε μου τι έγινε εδώ,
    να βρω ξανά του νήματος την άκρη.

    Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας
    που Κάνουν τα καλάμια να λυγίζουν
    στα όρια των χωραφιών κι-εν μέσω άπνοιας-
    τα μέτωπα των αγροτών δροσίζουν.
    Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας.

    Φωτογραφίες δείξτε μου αυτών που Κυριακή
    γεννήθηκαν κι εκείνων που 'χουν πέσει
    από τη βάρκα λίγο πριν φτάσει στην ακτή
    γιατί η ζωή τους πια δεν τους αρέσει.

    Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή
    σα σβήνουνε τα φώτα στην πλατεία,
    καθώς και τ' απογεύματα, μετά την προσευχή
    και πριν να ξεκινήσει η αλητεία.
    Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή.

    Αν συνεχίζουν πείτε μου, κοιτώντας τη φωτιά,
    οι άνθρωποι να κάθονται στις φτέρνες
    και αν οι ομορφότερες γυναίκες, στα κρυφά,
    κάτω από τη γλώσσα εκτρέφουν σμέρνες.

    Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού
    ο λύκος του θανάτου τους χειμώνες,
    που, σαν κουνούσε την ουρά. το γάλα έπηζε
    στα τρομαγμένα στήθη απ' τις λεχώνες.
    Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού.

    Πείτε μου μη βρέθηκε κι η σκάφη που παλιά,
    λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι
    ή τα μαλλιά που φύλαξε απ' την πρώτη μου κουρά η μάνα,
    που ακόμα ρούχα απλώνει.

    Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό
    συντρόφια μήπως βρέθηκε και κείνο,
    να φτύσω μέσα με οργή, που οι νέες εποχές
    με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο.
    Δεν μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ ~reflection~

    Κάκια μου είσαι ποταμός.. Κόκκινος σαν το κρασί.. Σαν το αίμα και σαν το φιλί.. Κόκκινος σαν τον Έρωτα που σου φλογίζει τα μάγουλα και κάνει την καρδιά χτύπους να χάνει και την πραγματικότητα να σκορπάει σαν πειραγμένη τράπουλα στον μεθυσμένο αέρα..

    Σε παρ-ακολουθώ και βρέχομαι ως το μεδούλι, τρέχω μαζί σου σε ξωκλήσια και Χαιρετισμούς, μαγεύομαι, απο-συντονίζομαι και σου γεμίζω το ποτήρι..

    Στην υγειά μας φίλοι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα Μάγδα μου, χαίρομαι πολύ να κοινωνούμε από το ίδιο ποτήρι..

    Καλή Σαρακοστή να έχουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ ΛΥΧΝΕ ΚΑΙΟΜΕΝΕ

    Βίκη μου σ' ευχαριστώ πολύ για το video του Οδοιπόρου.. Το ενσωμάτωσα ήδη στην ανάρτησή μου..

    http://stixo-mythia.blogspot.com/2011/03/san-michele.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πόσο ντράπηκα Γιώργο μου!

    το άκουγα όλη νύχτα. σε σκέφτηκα. και ξέχασα ότι το έχεις ήδη αναρτήσει και ότι το έχω ήδη σχολιάσει!!!

    συγνώμη!!! μα ου γαρ έρχεται μόνον!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι είναι αυτά που λες Βίκυ μου.. Μόλις γύρισα απ' τα λημέρια σου και σε βρίσκω εδώ.. Τι όμορφο αυτό που έχεις γράψει.. Δεν το σχολίασα ακόμη..

    Μου 'κανες δώρο αυτό το υπέροχο video clip..Λίγο είναι..; Μα πως τα βρίσκεις; Οφείλω να ομολογήσω πως στο ψάξιμο είσαι πολύ καλύτερή μου..

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. να είμαστε καλά να κοινωνούμε κόκκινο κρασί..!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή