Ο ΑΔΑΜ
είδε ότι κάποτε έρχεται με δύναμη
τούτη η θλίψη,
που δεν ξέρει το λόγο και το γιατί
δεν καταλαβαίνει, που του σχίζει την καρδιά.
Μέχρι που δεν άντεξε
και βγήκε να διασκεδάσει,
να εκμεταλλευτεί οποιονδήποτε
βρεθεί στο δρόμο του,
να τον πληγώσει και να πληγωθεί.
Μα σαν την είδε μέσα στη νύχτα,
αυτός ήταν άθεος, χωρίς ελπίδα,
κι εκείνη είχε όλες τις θρησκείες μέσα της,
και όλα τα ιερά του κόσμου,
την Ιστάρ και την Αφροδίτη,
τη Σελήνη και όλα τα όνειρα που έκανε....
Ο ΑΔΑΜ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
είναι όλο επιθυμίες,
απληστία και θυμό.
Τα λόγια μου ψεύτικα,
υβριστικά και μάταια.
Κουβαλάω μια καταστροφική κατάρα
για φορτίο
και συμπεριφέρομαι ευγενικά
όταν κλέβω και όταν μοιχεύω.
Κάποτε ντρέπομαι που ζω.
Αδυνατώ να συγκεντρωθώ
στην ουσία των πραγμάτων.
Είμαι ένας παγκόσμιος Αδάμ!
Μια πόλη κατοικημένη
από ανεπιθύμητους
και φαντάσματα!
Γεμάτος ελπίδα και απόγνωση μαζί.
Αυτός είναι ο Αδάμ
της ψυχής του κόσμου.
Δηλαδή εγώ
Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Από την ποιητική του συλλογή 'Αδάμ' - Λευκωσία, 2011.
(Οι υπέροχες εικόνες είναι δανεισμένες από το blog:
http://fotopoiimata.blogspot.com
Ευχαριστούμε!!!)
Θα περάσω με ασχολίαστη πρωτοτοκη Σκέψη,
ΑπάντησηΔιαγραφήμέχρι να εμφανίσεις δίπλα στον Αδάμ και την Έυα του.....
φιλί...πρωινής δροσιάς...
χτυπησα την πορτα και δεν ανοιξε κανεις?δεν εχω τι αλλο να πω αφηνω στιχακι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φίλοι μου στα δύσκολα
Πάντα φεύγουν μακριά μου
Μα όταν εγώ είμαι καλά
Ξαναγυρνούν κοντά μου …
Οι φίλοι μου στα δύσκολα
Αδιάφορα σφυρίζουν
Μα όταν εγώ είμαι καλά
Πάντα εδώ γυρίζουν …
Οι φίλοι μου στο πρόβλημα
Πάντα κάνουν την πάπια
Ποτέ δεν ενδιαφέρονται
Δεν με κοιτούν στα μάτια …
Ακούν δεξιά κι αριστερά
Ότι θα πουν οι άλλοι
Όμως μαζί μου δεν μπορεί
Κανείς πια να τα βάλει …
Ξέρω τι φίλοι είναι αυτοί
Μόνο για το συμφέρον
Όμως φοβου τους Δαναούς
Και ότι αυτοί θα φέρουν …
Όμως κανένας απ αυτούς
δεν είχε ιδίαν γνώμη
και ούτε το θάρρος να μου πει
μια φορά συγνώμη…
οι φίλοι μου νάνε καλά
όμορφα να περνάνε
και τους εχθρούς μου πιο πολύ
ακόμα ν αγαπάνε….
Θα έρθει η στιγμή μία όμορφη Εύα να σου σερβίρει το μήλο της. Τη δεύτερη φορά μπορεί όλα να αλλάξουν. Μπορεί να είναι πράσινο μήλο. Της ελπίδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλέξανδρε σε καλοσωίζω και σε συγχαίρω για την εξαιρετική σου γραφή... Διάβασα ολόκληρο τον Αδάμ σου και οφείλω να σημειώσω πως γράφεις σαν ολοκληρωμένος ποιητής... Θα επανέλθουμε σίγουρα στο ποιητικό σου σύμπαν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ευχαριστήσω θέλω και την κυρία Χρυστάλλα Μαγγανή που μας έφερε σε επαφή με τον, εξαιρετικό αυτό, νέο ποιητή...
Την αγάπη μας στην Κύπρο...
Η ανακάλυψη ενός ποιητή, ήταν το καλύτερο που μου έχει συμβεί έως σήμερα. Όλα τα άλλα Γιώργο, Αλέξανδρε, φίλοι , είναι για μένα φθαρμένα και σχεδόν ανύπαρκτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή με τέτοια συμβάντα, αποκτά νόημα