Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Η άδεια

Γλυκό και πικρό... Αλλά πανέμορφο... Όπως οι αγάπες του καλοκαιριού...


Έδεσα κόμπο τη λύπη καλοκαίρι είχε μπει
Πήρα άδεια δυο μήνες έφυγα για το νησί
Το παιδί μες την καρδιά μου
πανηγύριζε κρυφά μου

Στο γαλάζιο ακρογιάλι κολυμπούσε η ζωή
Άσπρο το χαμόγελό σου σαν του πλοίου τη γραμμή
Κι από πάνω σου δυο γλάροι
Χόρευαν με τον λυράρη

Με ρακή και με φεγγάρι μες την άγονη γραμμή
Ύψωσα λευκή σημαία της αγάπης μου πανί
Ένα βράδυ στη βεράντα
Πριν να κλείσω τα τριάντα

Σαν της άμμου την κλεψύδρα και σαν την ψιλή βροχή
Πέρασε το καλοκαίρι έφυγες μαζί κι εσύ
Το παιδί τώρα σωπαίνει
Κι η σιωπή με ξεκουφαίνει

Μαρία Αθήνη

4 σχόλια:

  1. η σιωπή μέσω της οποίας κάποιος ξεκουφαίνεται....
    τι ωραίος τρόπος για να τονίσει κανείς την απουσία...
    Συγχαρητήρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ηχηρή σιωπή!!!
    Πολύ όμορφοι στίχοι Μαρία μου!!!
    Καλημέρα στον Γιώργο μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή