Δούρειος Ίππος

Κάτι δικό μου, απ' τα παλιά... Αγαπημένο...

Θυμάμαι τα μαλλιά σου, μαύρα,
να πέφτουν πάνω μου λυτά,
μία κασέτα Χατζιδάκι
κι ύστερα όλα είναι θολά…

Θυμάμαι λόγια και τραγούδι
και δύο μάτια στο βυθό,
να τα κοιτώ, να σιγολιώνω
να φταίω για όλα, πάντα, εγώ…

Θυμάμαι που ‘κλεισες την πόρτα
πίσω στο μπαρ το αδειανό
και έμεινε η ζωή μου μόνη
και σου είπα μόνο: στο καλό…

Κι ύστερα σ έφεραν τα χρόνια
λες κι η ευχή μου σε είχε βρει
και μου παν: έπεσε η Τροία
κι ο Δούρειος Ίππος… είσαι Εσύ...





ΣΗΜ: Οι εικόνες είναι δανεισμένες από το (πολύ καλό) blog
http://fotopoiimata.blogspot.com