Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Δούρειος Ίππος

Κάτι δικό μου, απ' τα παλιά... Αγαπημένο...

Θυμάμαι τα μαλλιά σου, μαύρα,
να πέφτουν πάνω μου λυτά,
μία κασέτα Χατζιδάκι
κι ύστερα όλα είναι θολά…

Θυμάμαι λόγια και τραγούδι
και δύο μάτια στο βυθό,
να τα κοιτώ, να σιγολιώνω
να φταίω για όλα, πάντα, εγώ…

Θυμάμαι που ‘κλεισες την πόρτα
πίσω στο μπαρ το αδειανό
και έμεινε η ζωή μου μόνη
και σου είπα μόνο: στο καλό…


Κι ύστερα σ έφεραν τα χρόνια
λες κι η ευχή μου σε είχε βρει
και μου παν: έπεσε η Τροία
κι ο Δούρειος Ίππος… είσαι Εσύ...





ΣΗΜ: Οι εικόνες είναι δανεισμένες από το (πολύ καλό) blog
http://fotopoiimata.blogspot.com

12 σχόλια:

  1. Υπέροχο Γιώργο και με happy and!!!
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γειά σου γιώργο.Ο δούρειος ίππος της σύγχρονης ελλάδας είναι ο Γ.Α.Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ magda

    Καλησπέρα Μάγδα μου...

    Σε ευχαριστώ πολύ...

    Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιώργο φίλε μου έχεις δίκιο να το λες αγαπημένο. Είναι πολύ όμορφο και το κλείνεις υπέροχα και αναπάντεχα. Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χριστόφορέ μου σ' ευχαριστώ πολύ!!!

    Καλό βραδάκι να έχεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. επιτέλους! ένα τραγούδι-ιστορία με τέλος όμορφο και επιθυμητό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να 'σαι καλά Βίκυ... Σε ευχαριστώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. θα θελα να σε ρωτησω Γιωργο, ειναι σιγουρο το ευτυχες τελος στον τελευταιο στιχο? Οπως και να χει παντως αυτο το το ποιημα ειναι μοναδικο
    ΔΕΣΠΟΙΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Δέσποινα

    Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφά σου λόγια...

    Να σου υπενθυμίσω κάτι που μου αρέσει να λέω, ότι, όταν το δημιούργημα φεύγει από τον Δημιουργό του, αποκτά αυτόνομη πορεία! Έτσι λοιπόν, ελάχιστη σημασία έχει τι πιστεύω εγώ για το τέλος... Μεγαλύτερη σημασία έχει οπωσδήποτε τι νιώθεις εσύ! (Όπως κι ο κάθε αναγνώστης ξεχωριστά φυσικά...)

    Την αγάπη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. πώς γινεται να ευχεσαι την ηττα σου δασκακε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Παράξενη απορία για κάποιον που έχει υποδυθεί τον Οιδίποδα, Θανάση....

    ΑπάντησηΔιαγραφή