Η Μοίρα των Αγαλμάτων στη Νέα Ταξη Πραγμάτων...
Στήσαν τ΄ αγάλματα γυμνά,
στα πέντε μέτρα,
παρίσταναν, λέει, τους θεούς,
ενώ ήταν πέτρα.
Λίγο πριν βγει η ανατολή
τα τουφεκίζουν,
πέφτουν τ΄ αγάλματα στη γη
και τη ραγίζουν.
Στη νέα τάξη των πραγμάτων,
σφαλούν τα στόματα των αγαλμάτων.
Θρύψαλα τα αγάλματα
και σκόνη οι βωμοί τους,
σώπασε η γλώσσα η ιερή
και οι χρησμοί τους.
Μείναν τα βάθρα αδειανά
σαν σκιές των δρόμων,
πάνω τους τα ονόματα
"κλεινών προγόνων".
ΑΝΑΤΟΛΗ
πανέμορφο....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα φίλε μου
Συγχαρητήρια Ανατολή!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Γιώργο!!!!
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο!
Σε ευχαριστώ πολύ!
KOYKAS: ΝΟ COMMENT...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοίρα αρχαίου μάρμαρου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι άγια σκουριά
τα χνώτα κάποιου βάρβαρου
σε έχουν αγκαλιά.
Μπράβο Ανατολή.
Ένα ποίημα που πρέπει να ακουστεί....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφο και συγχαρητήρια...
Πολύ ωραίο Ανατολή και επίκαιρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σε όλους και Γιώργο!
Καλησπερίζω όλους τους φίλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνατολή δεν συζητώ για τις επιμέρους αρετές του Στίχου σου... Μέτρο, ρίμες, εικόνες, δομή, συναισθηματική εμπλοκή, ανάπτυξη - όλα αυτά τα κατέχεις όσο ελάχιστοι εδώ μέσα κι εκεί έξω, είναι γνωστό...
Για την Έμπνευσή σου, όμως σ' αυτόν τον Στίχο, έχω να αναφωνήσω ένα ηχηρό: RESPECT!!!
Την αγάπη μου...
Θα τα ξαναστήσουμε τα αγάλματα, θα ελευθερώσουμε τους θάνατοποινίτες...πού θα πάει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαστε όλοι καλά!!