Λέω αγάπη...
και με το χρώμα των ματιών σου την σκεπάζω
για να μην κρύβεται από ντροπή
με την ανάσα σου πνοή της δίνω
με το χαμόγελό σου έναν ακόμη λόγο για να ζει
Λέω αγάπη...
και παραγγέλνω στις μοίρες να σου κεντήσουν ένα φυλαχτό
για να είσαι στων παραισθήσεων σου το χορό ο πιο όμορφος
με συντροφιά τις ώρες την προδομένη ελπίδα σου αναζητώ
μα είναι ανέφικτο να είσαι αισιόδοξος
Λέω αγάπη...
και ξενυχτάω κάτω από έναν ουρανό
που τον αρνήθηκε το ίδιο το φεγγάρι
χαράζω στο κορμί μου πληγές για να ξεγελάσω τον χάρο
που θέλει λάφυρο στον άδη να σε πάει
Λέω αγάπη και ας ματώνω τον πληγωμένο εγωισμό σου δικαιώνω...
Κυριακή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου