Διχως αντικρυσμα

Έρωτας χωρίς ανταπόκριση... Από τον Θανάση Βορδό...

Είναι σκληρό να αγαπάς 'κει που δεν αγαπιέσαι
στου έρωτα τα κύματα μόνος σου να χτυπιέσαι
και να ζητάς ανταμοιβή ένα της βλέμμα μόνο
και αυτή μέσα στην άγνοια, να σου χαρίζει πόνο

Η θάλασσα για τη στεριά έχει κρυμμένο πόθο
χτυπά τα βράχια ορμητική, μα εκείνα χωρίς μόχθο
την απαρνιούνται διαρκώς όσο κι αν τους φωνάζει
και χωρίς οίκτο και έλεος, μάταια τα κοιτάζει

μονόπλευρο το πάθος μου, ακάλυπτη επιταγή
η μοναξιά απάνθρωπη δεν σε χωράει η γη
τα μάτια της καθρέφτης, κάθε σου ευτυχίας
σε κάθε πρωινό σου μια γεύση επιθυμίας

Η ανταπόκριση γλυκειά σε κάθε αμοιβαία έλξη
το "σ'αγαπώ" απ'τα χείλη της η πιο ωραία λέξη
να ξέρεις πως δεν θα το πει, ματώνεις στην ιδέα
ζητάς στη μπύρα συντροφιά, να σου κρατάει παρέα

ο φτερωτός μικρός θεός ευχή αλλά και κατάρα
σου ξεριζώνει λογική, φουρτούνα και αντάρα
μα όταν μονάχος τον περνάς ανείπωτη η θλίψη
ψυχή μου μαύρη μην πονάς, δάκρυ δεν θα σου λείψει!


Θανάσης Βορδός