Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Ήρθες απόψε…


Κι ήρθες, μου είπες, ως εδώ... να μ’ αναστήσεις... Επιτρέψτε μου... Καιρός είναι...


Ήρθες απόψε να μ’ αναστήσεις
κι απ’ τις παλιές, μ’ ένα σφουγγάρι, αναμνήσεις
αυτό το μαύρο, να μου το σβήσεις..
το σύμπαν που έχτισα μακριά σου να διαλύσεις..
Και την καρδιά μου μ’ όνειρα να μεθύσεις..

Κι όλο διψάει η καρδιά
κι ας ξέρει πια καλά,
τα ξέφτια της θα γίνουνε και πάλι μια θηλιά...
Φύγε μακριά
αχ, έλα πιο κοντά…
Ήρθες μου είπες ως εδώ.. να μ’ αναστήσεις..


Κι ήρθες απόψε να μ’ αναστήσεις
ξόρκια κρατάς..και δώρα μάγων να μου αφήσεις..
Το χθες να γδύσεις.. Να με ραγίσεις..
Και της ζωής μου το φιλί πάλι να ορίσεις..
Και στην καρδιά μου μια πόλη να χτίσεις..

Κι αν ζει με θαύματα η καρδιά
τα ξέρει όλα πια :
Τα ξέφτια της θα γίνουνε και πάλι μια θηλιά..
Καίγεται η καρδιά,
ναι, στάχτη η καρδιά
Στην φυλακή σου κλείστηκε, σε θέλει, μα πονά..
Αχ, έλα πιο κοντά..
Αχ, φύγε μακριά..
Ήρθες, μου είπες, ως εδώ.. να μ’ αναστήσεις..


Γιώργος Γκρίλης

5 σχόλια:

  1. ήρθες, μου είπες, ως εδώ... να μ’ αναστήσεις...

    πόση ανάσταση θ' αντέξει η ψυχή... να μην ρωτήσεις...

    χέρια- φτερά τους στίχους σου έγραψαν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιωργο μου Καλημερα!! Καλη Εβδομαδα!!
    Μεγαλη ειν'η αποσταση α-που μας ε-χωριζει τη διαδρομη η σκεψη μου δεν την υπολογιζει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Γιώργο, σα να μου ΄λειψε η "στιχο-μυθία" σου... Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!

    Ο στίχος αυτός ήταν ο τελευταίος μου σε μια σειρά σεμιναρίων στο Μικρό Πολυτεχνείο - σαν να λέμε κάτι σαν ένα τέλος εποχής δηλαδή κι η αρχή μιας άλλης... Γράφτηκε πάνω σε μια μελωδία που μας έδωσε η Δήμητρα Γαλάνη - εξ ου και οι μετρικές και όποιες άλλες ιδιαιτερότητες... Η μελωδία ήταν μια ερωτική μπαλάντα - να κόβεις φλέβες και εμένα μου έβγαζε έναν εσωτερικό σπαραγμό, μια αμφιθυμία, αλλά και μία απέλπιδα επιδίωξη του Απόλυτου... Προσπάθησα να είμαι συνεπής σε όλα αυτά... Δεν ξέρω αν τα κατάφερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε μου, συνεπής με τα παραπάνω δε μπορώ να σου πώ αν ήσουν. Με το να μας κάνεις να κλείσουμε τα μάτια και να ταξιδέψουμε όμως...συνεπέστατος!!!

    Τα φιλιά μου! Σε όλη την οικογένεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή