Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Δραπετσώνα

Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί... Ένα τραγούδι από το (άμεσο) μέλλον μας!...



Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες: Πέτρος Γαϊτάνος


Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά

Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
κάθε παράθυρό του κι ουρανός

Κι΄ όταν ερχόταν η βραδιά
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Δισκογραφία:
45άρια 1960 - 1960
Πολιτεία Δ' - 1996

3 σχόλια:

  1. πες παρόν καλύτερα...
    η ερμηνεία του Μπιθικώτση, αξεπέραστη!

    φιλί
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο μεγάλος Λειβαδίτης! Από τα ποιήματα-τραγούδια παρακαταθήκες αυτού του πολύπαθου λαού…
    Όπως και το «αχ να’ ταν η ζωή μας Σαββατόβραδο», άλλη μια μεγάλη στιγμή που συναντήθηκαν οι δύο κορυφαίοι δημιουργοί για να απαλύνουν τη πίκρα της φτώχιας, τραγουδώντας την… με τη φωνή ενός άλλου μεγάλου του Ελληνικού τραγουδιού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή